శర్మ కాలక్షేపంకబుర్లు-నడమంత్రపు సిరి..

నడమంత్రపు సిరి..….

నడమంత్రపు సిరి నరం మీది కురుపు ఒకలాగే సలుపుతాయని నానుడి. నడమంతరపు సిరి ఎప్పుడూ రాలేదు కనక దాని గురించిన అనుభవం లేదుగాని, నరం మీద కురుపు అనుభవం లోకొచ్చింది.

అదేమోగాని వీపుమీద సరిగా మెడ నుంచి ఆరంగుళాల దూరం లో సరిగా వెన్ను మీద కుడి వైపున పెసరబద్దంత బొడిపి తేలింది, మొదటి రోజు. ఆ( ఇలా అప్పుడప్పుడు జరుగుతూ ఉంటుంది అని ఊరుకున్నా, అశ్రద్ద కూడా చేశా. మర్నాటికి కొంచం పెరిగిందేమో తెలియదు కాని మూడవనాటికి నేనున్నానని జ్ఞాపకం చెయ్యడానికి సలుపు, పోటు మొదలెట్టింది. ఒక టేబ్లెట్ పడేశాను సలుపు,పోటు తగ్గేయి, మరచిపోయా. మర్నాడు ఉదయానికి మళ్ళీ పోటు, సలుపుతో పాటు కొంచం పెరిగింది. అమ్మో! ఇదేమో అనుకుని ఎందుకేనా మంచిదని చక్కెర ఫేక్టరీ ఉత్పత్తి ఎలా ఉందని చూస్తే, అదుపులోనే ఉందని సమాధానమొచ్చింది. మరి ఇదెందుకొచ్చిందంటే? సమాధానం లేని ప్రశ్న కదా! ఎందుకొచ్చినా వచ్చింది, పెరిగింది, ఉన్నానూ అనీ చెబుతోంది, సలుపూ,పోటూ కూడా బాగానే ఉంది, మరి నరం మీద వేసింది కదా! డాక్టర్ మందులు రాసేరు వాడుతున్నా!

అన్నీ బాగుంటే నా అంతవాడు లేడంటాం, ఇప్పుడు చిత్ర వధ ఎలావుంటుందో అనుభవం లోకొచ్చింది. కూచుంటే జేరబడ్డానికిలేదు, పడుకుంటే పక్కగా పడుకోవాలి, మరో పక్క తిరగాలంటే లేచి మళ్ళీ మరో పక్క పడుకోవాలి, దొర్లడానికి లేదు, నిద్రలో దొర్లితే అబ్బో మెలుకువ వచ్చేసి అబ్బా! బాధ, అసలు నిద్రెక్కడ? చలి తిరిగింది, నిన్నటినుంచే, దానితో దోమలూ పెరిగాయి, ఫేన్ వేసుకుంటే చలి, వేసుకోకపోతే దోమలు పీకుతున్నాయి.ఫేన్ వేసుకుని కప్పుకుందామనుకుంటే కురుపు గోల, నరకం వేరుగాలేదు. ఇదే….ఎంత సేపని కొరడా కర్రలా కూచోడం…

ఇలా ఉండగా అసోసియేషన్ వారు మీరు రెండు సార్లనుంచి మీటింగ్ లకి రాలేదు, బుధవారం మీటింగ్ రాకతప్పదు రాజమంద్రి అన్నారు. పది రోజుల కితమే ముఖ్య కార్యక్రమానికి రాజమంద్రి వెళ్ళి, ఎలాగా కదిలేం కదా అని బ్లాగిల్లు శ్రీనివాస్ గారిని కలిస్తే, అబ్బో! అదో అపూర్వ అనుభవం. వారేమో మరో ఇద్దరు స్నేహితుల్ని పిలిచి, చిన్న సభలా ఏర్పాటు చేసి నేనేదో వాగేస్తోంటే అదే మహా కావ్యంలా వినేసి తలలూపేసేరు. నిజానికి బ్లాగిల్లు శ్రీనివాస్ దంపతులిచ్చిన ఆతిథ్యం, కృష్ణుడు,రుక్మిణీదేవి, కుచేలునికిచ్చిన ఆతిథ్యం మరపుకు తెప్పించింది.అసలు ఎవరినైనా మాటాడనిస్తేనా ఒక గంట సేపు, వాళ్ళని ఉక్కిరి బిక్కిరి చేసేసేను. ఆ తరవాత ఒక స్నేహితుడు నన్ను బస్ దగ్గర దింపేరు.

మళ్ళీ ఇప్పుడు….అనుకుంటూ, ఇంటి దగ్గర కూచుంటే వెఱ్ఱాడికి….మీదే లోక మని, మన మనసు కురుపు మీదే ఉంటుందని, కొంత మార్పు ఉంటుందని బయలుదేరేను. దగ్గరగా ఎనభైమంది చేరేరు, ఇక్కడా మంత్రివర్గం మార్పు చెందిందిట, ఉత్సాహం ఉరకలే వేసింది. కొద్ది సేపు మాటాడమన్నారు, ఆ తరవాత ఎనభై ఏళ్ళు పైబడినవారిని సన్మానించారు, ఆనందమే అయింది. భోజనానికి బయలుదేరుతుంటే ఒక మిత్రుడొచ్చి ఎన్నాళ్ళకి,ఎన్నాళ్ళకని గుచ్చి కౌగలించాడు, నేనేమో గిలగిల లాడుతూ ఏడవలేక నవ్వు మొహం పెట్టేను. ఏం అలా పెట్టేవు మొహమన్నాడు. ఏం చెప్పనురా బాబూ! నరం మీద కురుపేసింది, వీపుమీద. ‘పుండుకి పుల్ల మొగుడని’ నువ్వేమో దాన్ని కాస్తా నొక్కేసేవు, అసలే సలుపు,పోటూ తో చస్తున్నా అంటే. అయ్యో నాకు తెలియదుకదా అని దీన్ని వార్త చేసి అందరికి చెబితే అదో సంతాప సభలా యిపోయింది, ఓదార్పులతో. అలా కార్యక్రమం పూర్తి చేసుకుని ఇంటికి చేరుకునేటప్పటి రాత్రయింది.

ప్రయాణానికి ఒళ్ళు చితక్కొట్టిన్నట్టయిపోయింది, అన్న వస్త్రాలకిపోతే ఉన్న వస్త్రాలు పోయేయన్నట్టు అయిందే అనుకుని,కురుపుతో’బాధగా ఉందోయ్’ అన్నా, ఇల్లాలితో, ’మీరే చెబుతారుగా నడమంత్రపు సిరి నరం మీద కురుపు ఒకలాగే బాధ పెడతాయని, అనుభవించకతప్పదు మరి’ అని వెళిపోయిందండి.
కూచోడానికి, పడుకోడానికీ బాధగానే ఉంది, కొన్ని టపాలు ఎప్పుడో రాసి వదిలేసినవాటిని కొన్నిటిని ప్రోగ్రాం చేశాను. కొద్దికాలం శలవు.
స్వస్తి.