శర్మ కాలక్షేపంకబుర్లు-తా చెడ్డకోతి….

తా చెడ్డకోతి….

https://kastephale.wordpress.com/2018/12/24

”తా చెడ్డకోతి వనమంతా చెఱచిందని” ఒక నానుడి, తాను చెడిపోయి ఇతరులను కూడా చెడదీస్తున్నవాడిని గురించి ఈ మాట చెబుతారు, ఇదెలా పుట్టిందని చూస్తే రామాయణం దగ్గరకే పోవాలి, నడవండి చూదాం.

నిన్నటి టపాలో హనుమ లంకలో సీతను వెదకి, చూసి,మాటాడి, ఆ తరవాత అశోక వనాన్ని సమూలంగా పెకలించి వేశాడు కదా!పెద్ద యుద్ధమే జరిగింది. జంబుమాలి,ఏడుగురు మంత్రి పుత్రులు, ఐదుగురు సేనానులు,అక్ష కుమారుడు చనిపోయారు, హనుమ చేతిలో. అప్పుడు వచ్చాడు ఇంద్రజిత్తు. ఇంద్రజిత్తుతో ఘోర యుద్ధమే జరిగింది.రావణుడు చెప్పినట్టు బ్రహ్మాస్త్ర ప్రయోగానికి కాని హనుమ కట్టుబడలేదు. హనుమ బ్రహ్మాస్త్రానికి కూడా కట్టుబడనక్కరలేదు,బ్రహ్మగారి వరం వలననే. కాని బ్రహ్మాస్త్రం మీద గౌరవం ఉంచి ఆయన కట్టుబడ్డాడు. కట్టుబడిన హనుమను తాళ్ళతో కట్టేశారు రాక్షసులు. అది చూసిన ఇంద్రజిత్తు, రాక్షస లోకానికి పెను ప్రమాదమే పొంచి ఉందని గ్రహించాడు,కాని చెప్పలేదు. బ్రహ్మాస్త్ర ప్రయోగం జరిగిన తరవాత కట్టుబడినవారిని మరి దేనితో బంధించినా బ్రహ్మాస్త్రం వదిలేస్తుంది. అదీగాక బ్రహ్మాస్త్ర ప్రయోగం తరవాత మరే అస్త్రమూ పని చేయదు, వెంటనే  బ్రహ్మాస్త్ర ప్రయోగం కూడదు. ఇందుకే ఇంద్రజిత్తు వాపోయింది.ఎలాగా రావణుని దగ్గరకు తీసుకుపోతారు కదా అని ఊరుకున్నాడు హనుమ,రాక్షసులు కట్టెలతో కొడుతున్నా. రావణ సభకు తీసుకుపోయారు.

రావణుని చూసిన హనుమ ఇలా అనుకున్నారు.

అహోరూపమహోధైర్యమ్ అహోసత్త్వమహోద్యుతిః
అహో రాక్షసరాజస్య సర్వలక్షణయుక్తతాః….రామా,,,సుం.కాం..సర్గ ౪౯ లో ౧౭

అహో రావణుని రూపమద్భుతం,ధైర్యం నిరుపమానం,తేజస్సు అసదృశము, నిజముగా ఈ రాక్షసరాజు సర్వలక్షణ శోభితుడు.

హనుమను చూసి రావణుడిలా అనుకున్నారు.

శంకాహతాత్మా దధ్యౌ స కపీంద్రం తేజసా వృతమ్
కిమేష భగవాన్ నందీ భవేత్ సాక్షాదిహాగతః…రామా…సుం.కాం….సర్గ౫౦ లో ౨

పూర్వము నేను కైలాసమును కదిలించినపుడు కుపితుడై నన్ను శపించిన నందీశ్వరుడా? కోతి రూపంలో ఇలా వచ్చారా? అని ఆశ్చర్యపోయాడు.

ఆ తరవాత ముఖ్యమంత్రి ప్రహస్తునితో ” ఈ దుష్టుడు ఎక్కడినుంచి వచ్చాడు. వీని రాకకు కారణం ఏమి? వనమును నాశనం చేయడం, రాక్షస స్త్రీలను భయపెట్టడం వలన ఇతనికి కలిగే ప్రయోజనమేమి? ఎందుకు నా లంకలో ప్రవేసించాడు? ఎందుకు యుద్ధం చేశాడు? ఈ దుర్మతిని అడగండి” అన్నాడు.

రావణుని పదప్రయోగాలు దుష్టుడు,దుర్మతి అంటే చెడిపోయినవాడని సామాన్యార్ధం. చెడిపోయిన ఈ కోతి వనాన్ని పాడు చేసింది, ఎందుకు ? అడగమన్నారనమాట.
రావణుని మాటలోకంలో ”తాచెడ్డకోతి వనమంతా చెఱచిందిగా” స్థిరపడిపోయింది.

శర్మ కాలక్షేపంకబుర్లు-తెలిసిన మూర్ఖుడు

తెలిసిన మూర్ఖుడు

రావణుడు తెలిసిన మూర్ఖుడని, దుర్యోధనుడు తెలియని మూర్ఖుడనీ అంటారు. తెలిసి మూర్ఖత్వం ఏంటని కదా ప్రశ్న. ఒక సంఘటన చూదాం రామాయణంలో

హనుమ సముద్రందాటి లంకలో ప్రవేసించి,సీత కోసం వెతికి వేసారి, చివరకి అశోకవనం లో సీతను చూసి, మాటాడి, ఉంగరమిచ్చి,చూడామణి పుచ్చుకున్నాడు. వచ్చిన పనైపోయింది. అమ్మా! కొద్దిగా పళ్ళు తింటానంటే సరేనంది, సీత. పళ్ళు తిన్నాడు.

అశోకవనం సమూలంగా నాశనం చేసిపారేశాడు. చూసిన రక్షకులు యుద్ధానికొచ్చారు. వాళ్ళని చంపేశాడు. కొత్తవాళ్ళొచ్చి యుద్ధం చేసేలోగా అక్కడో భవనం కనపడితే, దాని స్థంభం ఒకటి ఊడబెరికి గాల్లో తిప్పేడు. అగ్నిపుట్టింది, భవనం అంటుకుపోయింది. బతికినవాడెవడో పోయి కబురు చెబితే సేనను పంపేడు,రావణుడు. వచ్చినవాళ్ళంతా చచ్చేరు. కబురు పట్టుకుపోతే,జంబుమాలిని పంపించాడు, సేనానాయక కుమారుల్ని పంపేడు. వచ్చినవాళ్ళు వచ్చినట్టే యుద్ధంలో చచ్చేరు. సేనానాయకుల్ని పంపేడు, వాళ్ళగతీ అంతే అయింది. ఆ తరవాత అక్ష కుమారుణ్ణి పంపేడు. వచ్చిన అక్షకుమారుడితో యుద్ధం చేశాడు. హనుమ శరీరం పెంచాడు, వంగి ఒక్క చరుపు చరిచాడు,అక్ష కుమారుడి రథం మీద. ఆ అదురుకి అక్షకుమారుడు గాలిలోకి ఎగిరాడు. గాలిలోకి ఎగిరినవాడిని గాలిలోనే కాళ్ళు పట్టుకుని, నేల కేసి కొట్టేడు. అక్ష కుమారుడు రూపులేకుండా ఛిద్రమైపోయాడు. కబురందుకున్న రావణుడు, ఓటమి అంటే ఏమో తెలియని ఇంద్రజిత్తును యుద్ధానికి పంపుతూ ఇలా చెబుతాడు.

శ్రీమద్రామాయణం. సుందరకాండ.సర్గ ౪౮ లో ౧ నుండి స్వేఛ్ఛానువాదం.

మూడు లోకాల్లో నిన్ను గెలవగలవాడు లేడు. యుద్ధంలో ఏం చేయాలో ఆలోచించి చెయ్యి. నీవు నా అంతవాడవు.యుద్ధానికి నిన్ను పంపుతున్నాను కనక నాకు నిశ్చింత. ఒక మాట విను.వచ్చినవాడు,

ఎనభై వేలమంది భటులను, జంబుమాలిని,ఏడుగురు వీరులైన మంత్రి పుత్రులనూ అవలీలగా చంపేడు. ఆ తరవాత సేనా నాయకులు ఐదుగురూ మరణించారు. ఇక చనిపోయిన అశ్వ,గజ, పదాతులకు లెక్కే లేదు. ఆ తరవాత యుద్ధానికెళ్ళిన నీ తమ్ముడు అక్షకుమారుడు రూపుమాసిపోయాడు. నీ మీదున్నంత నమ్మకం, నాకు వారి మీద లేదు.అసలు నిన్ను చూస్తేనే వైరులు భయంతో లొంగిపోతారు, ఐనా నీవు వానరునితో యుద్ధం చేసేటపుడు మన సేన నశించకుండా ఉండేలా జాగ్రతలూ తీసుకో! ఒకే దెబ్బతో పలువురిని హతమార్చే వానరునితో ముష్టి యుద్ధం లాటి చిన్న చిన్న ప్రయత్నాలు ఫలించవు, అంతెందుకు వజ్రాయుధమే సరిపోదు. అందుచేత బ్రహ్మాస్త్రాన్ని స్మరిస్తూ యుద్ధానికి వెళ్ళు. యుద్ధానికి వచ్చిన వానరుడు బ్రహ్మాస్త్రానికి కాని లొంగడు. వచ్చినవాడు వాయువు,అగ్నిక0టే బలవంతుడు అసలు నిన్ను పంపడం ఇష్టం లేదు, కాని రాజధర్మంలో నేనే యుద్ధానికి వెళ్ళకూడదు, అందుకు నిన్ను పంపుతున్నాను. ఇలా చెప్పి యుద్ధానికి పంపేడు.

వెళుతూ తండ్రికి ప్రదక్షిణ,నమస్కారాలు చేస్తూ యుద్ధానికి సాగాడు, ఇంద్రజిత్తు.

ఇక్కడికాపేద్దాం. రావణుడు చెప్పిన ప్రకారంగానే ఎంతమంది యుద్ధంలో చచ్చేరో లెక్క లేదు. సేనాని కుమారులు ఏడుగురు,సేనానులు ఐదుగురు, జంబుమాలి, చివరగా అక్షకుమారూడు చనిపోయినా రావణుడు యుద్ధ ప్రయత్నం మానలేదు. తెలిసి ఇంతమంది మరణించారని చెబుతూ, వచ్చినవాడు వాయువు,అగ్ని కంటే బలవంతుడంటూ ఇంద్రజిత్తును సంధికి కాక యుద్ధానికి పంపడం అంటే తెలిసిన మూర్ఖత్వమా? కాదు కాదు ఇదే విధి అంటే.

శర్మ కాలక్షేపంకబుర్లు-పేర్లేస్తాం….పేర్లూ.

పేర్లేస్తాం….పేర్లూ.

పేర్లేస్తాం…పేర్లూ, మాట్లేస్తాం..గిన్నెలికి చెంబులుకి బిందెలకి మాట్లేస్తాం మాట్లూ అని, తాళాలు కడతాం తాళాలూ అని, అరుచుకుంటూ పల్లెలలో వీధులలో తిరుగుతూ వృత్తి పనివారుండేవారు.

అమ్మా! ఇండుపుకాయి,కరక్కాయి,కొరంజామి,కుంకం,సూదులూ అంటూ అమ్మే వారు. ఇందులో కరక్కాయి త్రిఫలాలో ఒకటి, మిగిలినవి తాని కాయి,ఉసిరికాయి. త్రిఫల చూర్ణం చాలా రోగాలికి మందు, నేడు కేన్సర్ కి కూడా ఇది మందంటున్నారు, అమెరికావారు. అది కురంజామి కాదు, కురంజి వాము, వాములో మరో రకం. ఇది కడుపులోని క్రిములను చంపే స్వయం సిద్ధంగా దొరికే మందు, ఆయుర్వేద ఔషధం.వీటిని ఇలా అమ్మకానికి తెచ్చేవాళ్ళని మందులోళ్ళు అదే మందులవాళ్ళు అనేవారు. 

ఇక ఉప్పు జీలకర్ర వగైరా అమ్ముకునేవారు, కాఫీ టీలు కొత్తగా ప్రచారంలో కొచ్చినపుడు వాటి ప్రచారానికి గుర్రపు బండి మీద అమ్మకాలు, తామరాకులమ్ముకునేవాళ్ళు, వారి వెనకనే కొత్తిమీర, కరేపాకు, నల్లేరు, నెల్లి కూర,బచ్చలికూర,పొన్నగంటికూర, వాక్కాయలూ అంటూ మరొకరు,ఇలా పల్లెటూళ్ళు కొద్దిగా కోలాహలంగానే ఉండేవి. ఇదివరలో ఒకసారి మాట్లేసేవారి గురించి చెప్పిన గుర్తు.తాళాలు కట్టేవాళ్ళంటే తాళం చెవులుపోయిన తాళం కప్పలకి మళ్ళీ తాళాలు తయారు చేసేవారు. వీరు కొంత తెలిసినవారైతేగాని పని ఇచ్చేవారు కాదు, 

ఈ పేర్లేసేవాళ్ళు ఒక సంచిలో గూటం,సుత్తి,శానం వేసుకుని బయలుదేరేవారు, పేర్లేస్తాం …పేర్లూ అంటూ. నేటి కాలం వారికి చాలామందికి ఈ మాట్లేసేవారు,పేర్లేసేవారు తెలిసి ఉండకనేపోవచ్చు. వీరు ఎక్కడో ఒక ఇంటి ఆవరణలో కొద్దిగా నీడ చూచుకుని గూటాన్ని పాతి పెట్టేవారు, అక్కడితో ఆరోజు పని మొదలైనట్టే. ఆ ఇంటి ఇల్లాలు ఒక్కొక్కటే వస్తువు తెచ్చి బయట పెట్టేది. అందులో గాబులు,గుండిగలు,గంగాళాలు,బిందెలు,గిన్నెలు,గరిటలు,గోకర్ణాలు,గ్లాసులు.కుంచాలు,శేర్లు ఇలా ఇత్తడి సామానంతా ఉండేది. వెండి కంచాలు,గిన్నెలు,ఆఖరికి ఉగ్గు గిన్నెలు,నేతి గిన్నెల మీద కూడా పేర్లేంచేవారు. రోజుల్లో ఒక అక్షరానికి కానీ మజూరీ ఉండేది. అందుకుగాను వస్తువు పై పొట్టి పేర్లు వేయించేవారు, ఇలా మా.వెం.దీ. ఇది మా తాతగారి పేరు నా పేరూ కూడా. ఇంటిలో అన్ని వస్తువుల మీద ఇలా పేర్లుండేవి.

ఇక చంద్రహారాలలాటి బంగారపు వస్తువుల మీద కూడా మా.ల ఇలా ఆడవారి పేర్లూ ఉండేవి, పేరు వేయడానికి వీలు లేనివాటికి ప్రత్యేకమైన గుర్తులూ పెట్టేవారు,వస్తువుకి. ఇదొక అలవాటా అని అనిపించేది. కాని తరవాత కాలంలో వంట సామగ్రి మీద పేర్లు అవసరమే అనిపించేది. నాటిరోజుల్లో సప్లై కంపెనీలు లేవు. పెళ్ళి పేరంటానికి వస్తువులు ఎరువు తీసుకుపోవడం అలవాటు. అవసరం తీరిన తరవాత ఎవరివి వారికి అప్పగించేందుకు ఈ పేర్లు చాలా ఉపయోగించేవి. పొరబాటుగా ఒకరి వస్తువు మరొకరికి చేరినా తిరిగిచ్చేవారు, ఇది మాదికాదు,దీనిమీద పేరుంది చూడూ, అని.

బట్టలమీద పేర్లు కుట్టేవారు,జేబురుమాళ్ళతో సహా, తరవాత కాలంలో గుర్తుగా పువ్వులు కుట్టేవారు, ఆ తరవాత కాలంలో దోభీ మార్క్ లొచ్చాయి. ఇప్పుడు వీటి అవసరం తీరినట్టే ఉంది,ఎవరి బట్టలు వాళ్ళే ఉతుక్కుంటున్నారు,వాషింగ్ మిషన్లలో.

ఇంటిలో వస్తువులేకాదు సైకిళ్ళు,వాచీలు లాటివాటిమీద కూడా పేర్లు వేయించుకునే అలవాటుండేది. ఇప్పటి కాలం లో మోటార్ సైకిళ్ళమీద కార్ల మీద అమ్మ బహుమతి, యొహోవాయే దేవుడు, ఇలా కొన్ని స్టిక్కర్లూ కనపడుతుంటాయి. ఇక లారీలమీదైతే నావెంట పడకు, నన్ను చూసి ఏడవకు వగైరా వగైరా మాటలు కనపడుతుంటాయి. పూర్వకాలంలో ప్రైవేట్ బస్సులున్నప్పుడు హరేరామ,హరేరామ,రామరామహరేహరే అని బస్సుల్లో రాయడం అలవాటుండేది, ఆ తర్వాత ఆర్.టి.సి అయ్యాకా ఆ అలవాటు మానేశారు.

ఇప్పుడూ పేర్లేస్తూనే ఉన్నారు వస్తువులమీద, కాని కొనేటప్పుడే కొట్టువాడే వేసిచ్చేస్తున్నాడు. నేటి కాలం ఎవరేనా చనిపోయినపుడు వారి జ్ఞాపకార్ధం అని ఒక చెంబో గ్లాసో ఇస్తున్నారు,దానిమీద పోయిన వారి జ్ఞాపకార్ధం అని. ఇంక బహుమతులిచ్చేవారూ ఈ అలవాటు మానుకోలేదు ప్రెసెంటెడ్ బై అని పేరేసుకుని మరే ఇస్తున్నారు. ఈ అలవాటు పోదనుకుంటా.

కోట్ల కోట్ల జనాభాలో ఒక జీవికో పేరు దాన్ని గుర్తించలేదని బాధ,ఎవరో గుర్తు పట్టేసేరనీ బాధ! అంతా మాయ,విష్ణుమాయ!!!

శర్మ కాలక్షేపంకబుర్లు-మొదటి ఇ-బుక్.

మొదటి ఇ-బుక్.

నా బ్లాగు టపాలను ఇ-బుక్స్ వేయాలనుకున్న తరవాత వేగంగానే పని చేశాను. మొత్తం పదునాల్గు పుస్తకాలయ్యాయి. మొదటగా ఐదు ప్రచురించాలనుకున్నాను. కుదరలేదు. తరవాత అన్నీ ప్రచురించాలనుకున్నా. అదీ కుదరలేదు. చివరికి పదకొండు ఇ-బుక్స్ తయారయ్యాయి. వాటిని కినిగె వారికి పంపించాను, నిన్న వైకుంఠ ఏకాదశి రోజు మొదటి పుస్తకం ప్రచురించారు.

ఇదిగో ఈ కింది లింక్ లో చూడగలరు.

http://kinige.com/kbook.php?id=9223

 మిగతా ప్పుస్తకాలొకొకటి ప్రచురిస్తారు. ఇక మిగిలిన మూడు పుస్తకాలకి ముందుమాటకోసం ఆగాయి.వాటిని తొందరలోనే ప్రచురించగలనని అనుకుంటున్నాను.

నేను ఇ-బుక్స్ ప్రచురించడంలో ముందుమాట రాసి సాయం చేసిన, మాట సాయం చేసిన, ప్రోత్సహించిన మిత్రులందరికి వందనాలు.

ధన్యవాదాలతో
శర్మ

శర్మ కాలక్షేపంకబుర్లు-శివాలయంలో ప్రదక్షిణం ఎలా చేయాలి?

 

1105శివాలయంలో ప్రదక్షిణం ఎలా చేయాలి?

 

ఆలయాలకి, గిరులకి,తరువులకు, ప్రదక్షిణంచేయడం సనాతన ధర్మంలో భాగమే! ప్రదక్షిణం అంటే మన కుడి భుజం ఆలయం వైపు లేదా గిరివైపుగా ఉండగా చుట్టూ తిరగడమే ప్రదక్షిణం, ఎడమవైపుగా ఉండడం అప్రదక్షిణం. అన్ని ఆలయాల్లోనూ  ప్రదక్షిణం మూడు సార్లు చేస్తాం. శివాలయంలోనూ ప్రదక్షిణం  మూడు సార్లే చేస్తాం. కాని అన్ని గుడులలోనూ చేసినట్టు కాదు. శివాలయంలో ప్రదక్షిణం  ఎలా చేయాలి? ప్రదోష వేళ అప్రదక్షిణం చేయాలా? ఇదీ అనుమానం.

శివాలయాన్ని పరిశీలిస్తే, వెళ్ళగానే కనపడేది ద్వజస్థంభం. దీనికి సరళ రేఖలో నంది, నందికి సరళ రేఖలో శివలింగం కనపడతాయి. శివ ప్రదక్షిణం  చేయాలంటే ధ్వజస్థంభం ఈవలినుంచి కుడి వైపుగా అనగా అప్రదక్షిణంగా బయలుదేరి సోమ సూత్రం దాకా వెళ్ళి అక్కడనుంచి వెనక్కి వచ్చి ధ్వజస్థంభం ఈవలినుంచే కుడి వైపుగా సోమ సూత్రం దాకా వెళ్ళి వెనక్కి తిరిగి మళ్ళీ ధ్వజస్థంభం మీదుగా సోమ సూత్రాని జేరి వెనక్కి బయలుదేరిన చోటికి వచ్చి మూడుప్రదక్షిణలు పూర్తి చేయాలంటే అప్రదక్షిణంగా సోమ సూత్రం దగ్గరకు మూడు సార్లు, ప్రదక్షిణంగా రెండు సార్లు వెళ్ళి బయలుదేరిన చోటికి అనగా ధ్వజస్థంభం దగ్గరకు జేరితే మూడు ప్రదక్షిణలు పూర్తయినట్టు. ఏ ప్రదక్షిణం  లోనూ సోమ సూత్రం దాటడం జరగదని గుర్తించాలి.

సోమ సూత్రమనగా, లింగానికి కింద ఉండేది పానవట్టం. అభిషేకం చేసిన ద్రవ్యాలు బయటికి వచ్చేమార్గమే సోమ సూత్రం. శివాలయాలు తూర్పు ముఖంగానూ, పశ్చిమ ముఖంగానూ ఉంటాయి. ఏముఖంగా ఉన్నా సోమ సూత్రం మాత్రం ఉత్తరం వైపే ఉంటుందని గుర్తించాలి.

ఆ తరవాత నంది పృష్టాన్ని తడిమి కొమ్ముల మధ్యగా శివుని దర్శించాలి.ఏ సమయంలోనూ ధ్వజస్థంభం,నంది మధ్యగాని,నందికి శివునికి మధ్యగాని దాటకూడదంటారు. 

అనుమానం తీర్చుకోడానికి బొమ్మలో చూడండి

శర్మ కాలక్షేపంకబుర్లు-మాగాయి పెరుగుపచ్చడి

1104.మాగాయి పెరుగుపచ్చడి

ప్రపంచంలో అన్నీ రెండే! అవి కూడా ఒకదానినుంచి వచ్చినదే మరొకటి. నిప్పు,నీరు; పాసిటివ్,నెగిటివ్; ఎత్తు,లోతు; నిజం,అబద్ధం; ఆడ,మగ; కలిమి,లేమి; తెలివి,వెంగలి; మంచి,చెడు; కలుపు,విరుపు; తెలుపు,నలుపు; కారం,తీపి, ఇలా అంతా రెండుగా కనపడే ఒకటే అదే అద్వైతం. ఒకటి లేక మరొకటి లేదు,ఉండదు. ఒక నాణానికి రెండే ముఖాలు 🙂

కొంతమందికి తీపి ఇష్టం, మరికొంతమందికి కారం ఇష్టం. రుచుల్లోనూ రెండే పార్టీలు. 🙂 రుచులు ఆరు. కారం,తీపి, వగరు,చేదు,పులుపు,ఉప్పు. వగరు,పులుపు,చేదులకి ఎప్పుడూ ఉప్పూ,కారంతో జోడియే! కారం పార్టీ అంటే ఉప్పూకారం పార్టీయే! అదే ఉపకారం పార్టీ!!ఈ ఐదు రుచుల్లో కొన్నిటితో పాటు కొద్దిగా తీపి అందులో పడితే ఆరుచేవేరు,అద్భుతం.

కాని చిత్రమేమంటే, తీపికి మరొకతోడక్కరలేదు 🙂 ఎప్పుడూ ఒంటికాయ శొంఠి కొమ్మే!

వానాకాలమొచ్చేటప్పటికి మాగాయి మెత్తబడుతుంది, గుజ్జులా ఐపోతుంది. మాగాయిని పుల్లగా ఉండే మామిడికాయలతో పెట్టుకుంటే ఆ రుచి వర్ణించేది కాదు. 🙂 ఈ మాగాయి పచ్చడి భాగవతంలోకి కూడా ఎక్కిపోయిందంటే,దీని రుచి గురించి పరమాత్మకే తెలుసు. 🙂 ఈ మాగాయిని అలాగే అన్నంలో కలుపుకోవచ్చుగాని కొంచం శ్రమచేస్తే అంటే పచ్చడిలా చేసుకుంటే…..

మాగాయిని తీసుకోండి, కొద్దిగా పెరుగు వేయండి,రెండిని రోట్లో వేసి దంచండి. కొత్తిమీర, ఉల్లిపాయ,పచ్చిమిర్చిలను సన్నగా తరిగివేయండి. మాగాయని ఉన్న ఉప్పు సరిపోతుందా చూసుకోండి లేదూ కొద్దిగా ఉప్పు వేయండి,చిటికెడు పసుపూ వేయడం మరవకండి. ఈ పచ్చడి ఒక రోజుకంటే నిలవ ఉండదు. చేసుకున్నరోజు కంటే మర్నాడే చాలా బాగుంటుంది,కారణం నేను చెప్పాలా?

మాగాయి పచ్చడి తిని చెప్పండి.

శర్మ కాలక్షేపంకబుర్లు-తిరుపతి క్షవరం.

1103.తిరుపతి క్షవరం.

తిరుపతి క్షవరం, అనిగాని తిరుపతి మంగలి క్షవరం అనిగాని అంటారు, ఏం మరే ఊరికి లేని ఈ ప్రత్యేకత తిరుపతికే ఎందుకని కదూ అనుమానం. వైష్ణవక్షేత్రాలలో తలనీలాలివ్వడం అలవాటే! ఇది ఎప్పటినుంచి అలవాటో చెప్పలేను. తిరుపతి వైష్ణవ క్షేత్రం.

ఒకప్పుడు తిరుపతిలో ఇంతమంది యాత్రికులు ఉండేవారు కాదు, అంతెందుకు ౧౯౫౫ సంవత్సరంనాటికి తిరుమలలో దర్శనమంటే మన ఊరిగుడిలోలాగే దర్శనం అయ్యేది, జనం తక్కువగా ఉండేవారు, టిక్కట్ల ఇక్కట్లు లేవు, క్యూ లైన్లు లేవు, అబ్బో! ఎంత ఆనందమో, వాట్సాప్ లో ఒక వీడియో చక్కర్లు కొడుతోంది, ఎస్.వి.రంగారావు గాబోలు దర్శనం చేస్తుండగా తీసిన ఫిల్మ్. తిరుమలగుడి దగ్గర జనం చాలా పలచగానే ఉన్నారు.

తిరుపతి దర్శనానికి వెళ్ళాలంటే పల్లెప్రజలు, కోతలు,నూర్పులు ఐన తరవాత తీరికగా రెండెడ్ల గూడుబళ్ళు కట్టుకుని వెళ్ళేవారు, రైలు సౌకర్యం ఉన్నా. పెద్దపండగెళ్ళిన తరవాత చలి వెనకబడితే ప్రయాణం మొదలెట్టేవారు. ఒక్కో ఊరునుంచి ఇరవై, ముఫై బళ్ళు ఒక్కసారిగా సాగేవి, అంచెలలో మకాములు చేసుకుంటూ, మకాముల్లోనే వంటా భోజనాలు చేస్తూ. బళ్ళతో కొంతమంది నడిచేవారు కూడా, చేపాటి కఱ్ఱలతో. ఆ రోజుల్లో పల్లెలలో యువకులు కఱ్ఱ సాము చేసేవారు. ఇలా అంతా ఒకసారి బయలుదేరడానికి కారణం, దొంగలబారినుండి రక్షణకోసం. అలా సాగిన బళ్ళు, కింది తిరుపతిలో విప్పేవారు. బండికి నలుగురు చొప్పున ఒక వందమంది చేరేవారనమాట. ఇందులో ఆడా, మగా,పిల్లామేకా అంతా ఉండేవారు. ఇక మొక్కులు మొక్కినవారు, గడ్డాలు పెంచినవారు చెప్పక్కరలేదు. సంవత్సరం తరబడి తలా గడ్డమూ మొక్కుకోసం పెంచినవారూ ఉండేవారు. ఆడవారు కూడా తలనీలాలివ్వడం,మూడు కత్తెరలివ్వడం అలవాటే. ఇక నిలువుదోపిడీ ఇచ్చే సందర్భాలూ ఉండేవి. ఇలా ఒక వూరినుంచి చేరిన బళ్ళు తిరుపతిలో కోనేటి పరిసర ప్రాంతాల్లో విప్పుకుని బళ్ళ దగ్గరే, బసకి కాలనీలా ఏర్పాటు చేసుకుని, వంటలు చేసుకుని భోజనాలు చేస్తూ ఉండేవారు. నాటికి కాటేజీలు,ధర్మ సత్రాలూ బహు తక్కువ. కొందరు కొండ కింద పద్మావతి అమ్మవారు, గోవిందరాజులు, రాములవారి దర్శనానికి, ఆ తరవాత తిరుమల కొండ మీదికి దర్శనానికెళితే, కొందరు కాపలా కాసేవారు. ఇలా జరుగుతుండేది. తిరుపతి ప్రయాణం అంటే, తక్కువలో తక్కువ నెల సమయం పట్టేదనమాట.

నాటిరోజుల్లో దేవాలయంవారు తలనీలాలు కోసం ఏర్పాటు చేసినట్టు లేదు. ఒక వేళ ఏర్పాటు చేసినా వారు తక్కువ మంది ఉండేవారేమో! అందుకు బళ్ళు కట్టుకుపోయినవారు, తలనీలాలివ్వడానికిగాను కింద తిరుపతిలో కోనేటి గట్టున కూచుని ఉన్న క్షురలకుల్ని ఆశ్రయించేవారు. వీరూ కొద్దిమంది ఉండడంతోనూ, ఎక్కువ గుళ్ళు గీయాలనే దుగ్ధతోనూ ఒక్కో మంగలి వచ్చిన ప్రతివానిని, కోనేట్లో స్నానం చేసిరమ్మని, స్నానం చేసొచ్చినవానికి కొంత క్షవరం చేసి, మరొకనికి క్షవరానికి వెళ్ళి, మళ్ళీ మొదటివానికి క్షవరం పూర్తి చేసి ఇలా అష్టావధానం చేసేవారు. ఇదేమయ్యా సగంలో వదిలేసేవంటే దుబ్బులా పెరిగిపోయింది, తలా, గడ్డమూ, అసలే బిరుసు వెంట్రుకలు, కొంచం నాననియ్యి సామీ, మళ్ళీ వెళ్ళి కోనేట్లో ములిగిరా అని పంపేవాడు,సమయం కోసం. మరొకడికి చేయడం మొదలెట్టి, వీరిని కూచోబెట్టేవాడనమాట. సగం క్షవరం చేయించుకున్నవాడు పూర్తిగా చేయించుకోకపోడు, మరొకరి దగ్గరకెళ్ళినా అతను క్షవరం చేయడు,కట్టుబాటు కదా!నాటి కాలంలో గుండు,గడ్డం, కత్తితో గీయడమే తప్పించి బ్లేడుతో చేసే అలవాటు లేదు, అటువంటి సాధనమూ లేదు. ఒక్కో మంగలి దగ్గర ఎక్కువంటే నాలుగు కత్తులుండచ్చు. ఒక్కో కత్తితో నలుగురికి చేస్తే అది మొద్దుబారిపోతుంది. మళ్ళీ నూరు రాయి మీద పదును పెట్టాలి,దానికి సమయం పడుతుంది, చేయవలసినవాళ్ళు ఎక్కువున్నారే! అందుకు అలా బండబారిపోయిన కత్తితోనే గుండు,గెడ్డం గీసేసేవారు. ఈ సందర్భంలో గుండు మీద గెడ్డం మీద గాట్లు పడటం మామూలయిపోయింది. రక్తం వచ్చిన చోటల్లా పటిక ముక్క నీళ్ళలో ముంచి రాయడమూ అలవాటే. ఇలా ఒక్కొకరికి గుండు నిండా గాట్లు పడేవనమాట. గాట్లు పడక తిరుపతిలో తలనీలాలిచ్చారంటే అదృష్టవంతులే!

ఆ తరవాత వీరంతా కాలి నడకన కొండపైకెక్కి దర్శనం చేసుకుని కిందికొచ్చేవారు. ఆనాటికి కొండమీద వసతి సౌకర్యాలు లేవు, ఉన్నా బహు తక్కువ.

దర్శనం తరవాత ఇళ్ళకి తిరిగొచ్చినవాళ్ళు, ఊళ్ళలో ఇద్దరు ముగ్గురుగాని ఒక మంగలి దగ్గర జేరితే తిరుపతి మంగలి క్షవరం చేస్తాడురోయ్ అనేవారు. పొరబాటున గాటు పడితే తిరుపతి క్షవరం చేసేవయ్యా అనడం అలవాటయిపోయింది. ఇలా ఈ తిరుపతి క్షవరం ప్రసిద్ధి కెక్కిపోయింది, ఇదీ తిరుపతి క్షవరం కత.

శర్మ కాలక్షేపంకబుర్లు-ముసుగులో గుద్దులాట

1102.ముసుగులో గుద్దులాట

ముసుగు అంటే ఒక వస్తువునుగాని మనిషినిగాని పూర్తిగా కప్పిఉంచేదని సామాన్యార్ధం. గుద్దు అనేది సరైన మాట కాదు దీనిని గ్రుద్దు అనాలంటారు, వ్యాకరణం తెలిసినవారు. ఇలా గుద్దు ను గ్రుద్దని, మింగుని మ్రింగనీ, బతిమాలును బ్రతిమాలు అనడం జనసామాన్యంలో లేవు. ఇప్పుడు పండితులూ అనటం లేదనుకుంటా. ఒకప్పుడు బతిమాలు,బ్రతిమాలు పదాలపై శ్రీపాదవారికి, తిరుపతి కవుల మధ్య పెద్ద యుద్ధమే జరిగిపోయింది. ఇది చివరకి ఎంతదాకాపోయిందంటే ”ఈ దాకలో అరసున్నా వేయించండి” అనేదాకా. బ్రతిమాలు అన్నది ప్రతిమాలు అని నా ఉద్దేశం, ప్రతిమాలు అంటే మరోమాట అనకు,ఎదురు చెప్పకు అని అర్ధమయింది నాకు. . ఐతే ద్రుతం మీద ఇది కాస్తా బ్రతిమాలు అయింది కదా! అదే ఈ దాకలో అరసున్నా వేయించమన్నది, అనుకుంటా. బ్రోచేవారెవరురా అనిపాడతారు, నిజానికది నను బ్రోచేవారెవారెవరురా, ప్రోచేవారు కాస్తా ననున్ చేరేటప్పటికి బ్రోచేవారయింది. తెలుగు మాస్టరో సారి ద్రుతం మీది పరుషాలు సరళాలవుతాయిరా సన్నాసీ అని చెప్పినా అర్ధం కాక ద్రుతం మీద పరుషాలు పచ్చడిబద్దలా అవుతాయండీ అన్నా. ఆయన నవ్వుకుని వెర్రివెధవా ఎప్పుడూ నీకు తిండిగోలే అని ఇంకా ఏదో దీవించేరు, ఇప్పుడు గుర్తు లేదనుకోండీ… దీనికేంగాని,

చేతివేళ్ళు ఐదూ ముడిస్తే అది గుప్పెట, దీనితో కొట్టడమే గ్రుద్దటం. గుద్దులాట అంటే దెబ్బలాటే. ముసుగులో గుద్దులాట అంటే అసలు అర్ధం, ముసుగులో దెబ్బలాట.

ముసుగు వేసుకోవాలంటే ఒక దుప్పటి కప్పుకోవచ్చు, లేదా ఒక అంగీ కుట్టించుకోవచ్చు. కాని ఒక దానిలో ఒకరే పడతారు కదా! ఇద్దరు లేనిదే దెబ్బలాట ఎలా కుదురుతుంది? ముసుగు కొంచం పెద్దదే ఉండాలి. ఇద్దరైతే దెబ్బలాట. అంతకు మించిన జనమున్నది కొట్లాట. అన్నీ ఆటలే సుమా! ఇద్దరు వేసుకున్న ముసుగులో గుద్దులాట మాత్రం ఎలా సాధ్యమో ఆలోచిద్దాం. చెయ్యిచాచి గుప్పెటమూసి కొట్టాలి, ముసుగులో ఇంత సావకాశం ఉండదే! ఎదురుగా ఉన్నవారిని కౌగలించుకున్నప్పుడు మాత్రమే చేతులు ఖాళీగా కదపడానికి వీలుంటుంది, అప్పుడు మాత్రమే కొద్దిగా కొట్టడానికీ వీలు. అది కూడా చాలా కొద్ది ప్రదేశంలోనే సాధ్యమౌతుంది కదా!

ముసుగులో గుద్దులాట అంటే ఇద్దరి మధ్యలో దెబ్బలాట,కానీ అది బయటి వారికి తెలియకూడదు. మరెలా? ఎంత స్నేహితులైనా ఎంతో కొంత బయట పడుతుంది, ఈ ముసుగులో గుద్దులాటలో, మిగిలినది ఊహించడం పెద్ద కష్టమేం కాదు.రాజకీయ పార్టీలలో, కొన్ని లంచాలు పంపకాలు జరిగే ఆఫీసుల్లో అప్పుడప్పుడు, ఈ ముసుగులో గుద్దులాటలు కనపడుతుంటాయిగాని ఎంత గుప్పున గుద్దులాట ప్రారంభమవుతుందో అంత చప్పునా ఇది అణిగిపోతుంది, అదీ అసలు చిత్రం. కాని నిజానికి ఈ ముసుగులో గుద్దులాట అన్నది భార్యా భర్తల మధ్యనే సాధ్యం. ఇద్దరూ సమాన ఉజ్జీలయి ఉన్నపుడు, ఇది మరీ రాణిస్తుంది. ఆవిడో మాటల మిసైల్ విసురుతుంది. అది సరిగా భర్తకే తగులుతుంది,తెలుస్తుంది, ఎంతమంది ఉన్నా! మరాయన ఊరుకుంటాడేం. సమాన ఉజ్జీ కదా అటునించి ఆయనా మరో మాటల మిసైల్ విసురుతాడు. అది కింద పడేలోగానే ఈవిడ సగంలో అందుకుని తిప్పి కొడుతుంది. ఆయన మరోటీ ఇలా నవ్వులాటగా శీతల యుద్ధం జరిగిపోతూ ఉంటుంది. చూసేవాళ్ళకి ఏదో జరుగుతోందనుకుంటారు కాని పొరబాటున కలగజేసుకున్నారో అడకత్తెరలో పోకచెక్కైపోతారు. అంచేత ఇలాటి సమ ఉజ్జీలైన భార్యాభర్తల సంవాదంలో కలజేసుకోకూడదు, ఏ భార్యాభర్తల సంవాదంలోనూ కలగజేసుకోకూడదు, చూస్తూ ఆనందించాల్సిందే!

ఇక ఈ భార్యా భర్తలు ఏకాంతంలో కలుస్తారు, అప్పుడుంటుంది అసలు మజా!

ఏం, మీ కడుపుడుకు తగ్గిందా! మీ కళ్ళు చల్లబడ్డాయా? అంత మాటన్నాకా? అంటుందావిడ.

నువ్వేం తక్కువ తిన్నావా? మా వాళ్ళందరిని కలిపి ఎంతమాటన్నావు? కడిగిపారేశావుగా!

అదేంటీ నేనెప్పుడూ అంతా నావాళ్ళే అనుకున్నా సుమా! మీకే వేరు బుద్ధి పోలేదు.ఎప్పుడూ మీ నాన్న,మీ అమ్మ, మీ అన్నయ్య అనే అన్నారుగా వేరుచేసీ. అవును కదా! అసలు నేనే వేరు, మీకేం కానులెండి, ముక్కు చీదింది.

కాదోయ్! ఏదో సరదాగా నిన్ను ఉడికిద్దామని కాని, నువ్వేమంటావోనని అన్నాగాని అంతా మనవాళ్ళు కాదుటొయ్! సంధి ప్రతిపాదన.

అవును! కాదని నేను మాత్రం అన్నానా? తెల్ల జండా ఊపెయ్యడం.

ఇలా ఆ భార్యా భర్తల మధ్య జరిగే ముసుగులో గుద్దులాట అత్యంత మనోహరం. అది తెలిసినవారికి, అనుభవించేవారికే ఆనందం…. . సమాన ఉజ్జీలు కాకపోతేనూ, నవ్వులాటగా విషయాన్ని తేలిగ్గా తీసుకోలేకపోతేనూ, ఎదుటివారు మనకు బాగా కావలసినవారేనన్న స్పృహ లేకపోతేనూ…చాలా ఇబ్బందులే వచ్చేస్తాయి సుమా! జాగ్రత

అంచేత ఇది దెబ్బలాటా, ముసుగులో గుద్దులాట కాదు మరేంటీ? ముసుగులో ఇది ముద్దులాటే!

శర్మ కాలక్షేపంకబుర్లు-సీతాన్వేషణ-మేనేజిమెంట్-4

1101.సీతాన్వేషణ-మేనేజిమెంట్-4

https://kastephale.wordpress.com/2016/09/06

https://kastephale.wordpress.com/2016/09/08/

https://kastephale.wordpress.com/2016/09/10/

స్వయంప్రభ సముద్రపు ఒడ్డున వదలి వెళ్ళిన తరవాత అంతా ఒక చెట్టు నీడన చేరారు. అంగదుడు ముఖ్యులతో సమావేశం ఏర్పాటు చేసి, “మనం ఆశ్వయుజ మాసంలో బయలుదేరాం, వసంత ఋతువు వచ్చేసింది. మనకు సుగ్రీవుడు విధించిన గడువు ఐపోయింది, ఇప్పుడేం చెయ్యాలో చెప్పండి” అన్నాడు. మాట పొడిగిస్తూ ”మీరంటే రాజుకు నమ్మకం, అన్ని పనుల్లోనూ మిమ్మలినే నమ్ముతాడు, తను స్వయంగా విధించిన సమయమా ఐపోయింది, అందరికి ప్రాయోపవేశం చేసి ప్రాణాలు వదలడం తప్పించి మార్గం కనపట్టంలేదు. సీత జాడ కనుక్కోలేకపోయాం, అలా తిరిగి వెళితే తప్పకుండా చంపేస్తాడు, అసలే కోపిష్టి, అక్కడిదాకా వెళ్ళి ఆయన చేతిలో చచ్చేకంటే ఇక్కడే చస్తే మేలు. నన్నేం సుగ్రీవుడు యువరాజుగా చెయ్యలేదు, రాముడు నన్ను యువరాజుగా చేశాడు. సుగ్రీవుడు మొదటినుంచి మాకు బద్ధశత్రువే, అందుచేత ఇక్కడే ప్రాయోపవేశం చేస్తా” అన్నాడు.

అంగదుడు అన్న మాటలు విన్న కపిప్రముఖులు దీనంగా, ”నువ్వన్నది నిజమే సుగ్రీవుడు కోపిష్టి, మనల్ని చంపకమానడు. ఏమైనా సీత జాడ కనుక్కునే ఆయన దగ్గరకెళ్ళాలి” అన్నారు. ఇంతలో తారుడు అనేవాడు ”ఇక్కడ కూచుని విచారించడమెందుకు, ఆ స్వయం ప్రభ గుహలోకే పోదాం, అక్కడ తినడానికి తిండీ, నీళ్ళూ ఉన్నా”యన్నాడు. అక్కడైతే ఎవరి భయమూ లేదు అనగా అంగదుడు ఆ మాట ఆమోదించినట్టే అనిపించింది, నిజమే అలాగే చేద్దామన్నారు, ఒకే మాటగా.

ఇది విన్న హనుమ అంగదుడు బుద్ధిమంతుడే కాని అలసిపోయి ఉండడం మూలంగా ఇలా ఆలోచిస్తున్నాడనుకుని సమావేశం చివరిగా ఇలా మొదలెట్టేడు, అందరూ మాట్లాడటం, ఒక నిర్ణయానికి వచ్చిన తరవాత,అంగద,తారుల మాటలు ఖండిస్తూ,.

”అంగదా! నీవు నీ పిన తండ్రి కంటే సమర్ధుడవే, ఒక మాట చెబుతా విను, వానరులు చంచల మనస్కులు, భార్యాపిల్లలను వదలుకుని నీతో ఉండరు, ప్రాయోపవేశానికీ ఇష్టపడరు. జాంబవంతుడు, నీలుడు, మొదలైన వారెవరూ, అంతెందుకూ, నేను కూడా సుగ్రీవుని మాట కాదని నిన్ను అనుసరించను, మొహమాటం లేకుండా కుండ బద్దలుకొట్టినట్టు నీ దగ్గరే చెబుతున్నా. మరోమాట కూడా విను. దుర్భేద్యం అని నీవనుకుంటున్న ఆ స్వయం ప్రభ గుహను ఒక్క బాణంతో లక్ష్మణుడు తుత్తునియలు చేయగలడు సుమా!, తారుడు చెప్పిన మాట ఒక భ్రమ. ఇంకోమాట నువ్వా గుహలో చేరిన మరుక్షణం ఈ వానరులంతా నిన్ను ఒంటరిగా వదిలేసిపోతారు, నువ్వు మమ్మల్ని అందరిని వదలి ఒంటరివాడిగా మిగిలిపోతావు, అంతేకాదు ప్రతి చిన్నకదలిక, ఆఖరికి గడ్డిపోచకు కూడా నీవు భయపడవలసివస్తుంది, సీతను వెతుకుదాం, ఆ కర్తవ్యం నుంచి మరలవద్దు. చివరి మాట చెబుతున్నా శ్రద్ధగా విను, సుగ్రీవుడు నిన్ను చంపేస్తాడని కదా భయపడుతున్నావు, సుగ్రీవునికి నీ తల్లి తార అంటే ఎక్కువ మక్కువ, తారకు ఇష్టం లేని పని సుగ్రీవుడు ఎలా చేస్తాడు?, ఎన్నటికినీ చేయడు, ఆమెనే ప్రాణానికొక ఎత్తుగా చూసుకునేవాడు నిన్నెందుకు చంపుతాడయ్యా! సీతను వెదకి ఆచూకీ పట్టుకు వెళ్దా”మన్నాడు.

ఈ మాటలు విన్న అంగదుడు ”హనుమా!
మా పిన తండ్రి సుగ్రీవుడు స్థిరబుద్ధిలేనివాడు, అంతఃకరణ శుద్ధి, ఋజువర్తన,గాంభీర్యం, పరాక్రమం మచ్చుకేనా లేనివాడు. అన్నగారి భార్య తల్లితో సమానంకదా! ఆమెనే అన్న బతికుండగా లోబరచుకున్నవాడు, దుందుభితో యుద్ధంలో గుహ ద్వారానికి బండరాయి అడ్డుపెట్టి ద్రోహం చేసి వచ్చేసినవాడు, అటువంటివాడు ధర్మం తెలిసినవాడా? అంతెందుకు ఉపకారం చేసిన రాము నికి సీతను వెదికిపెడతాననే, ఇచ్చిన మాటనే మరచినవాడు, లక్ష్మణుడు చంపుతాడేమోనని మనల్ని వెతకడానికి పంపేడు తప్పించి మరేంకాదు, ఇటువంటి వాడిని నమ్మచ్చా?”

”సుగ్రీవుని పట్ల నాఆలోచనలు బయటపడ్డాయి, అతనా కౄరుడు, నేను కిష్కింధకు రాను, నాతో కూడా వచ్చినవారంతా వెనుతిరిగిపోవచ్చు, నేనిక్కడే ప్రాయోపవేశం చేస్తా, తిరిగి వెళ్ళేవాళ్ళు,మా అమ్మను, పినతల్లిని నేను తలుచుకున్నట్టు చెప్పండి, మా అమ్మని ఓదార్చండి,” ఇలా పలికి వృద్ధులకి నమస్కారం చేసి ఆచమించి మరికొందరు వానరులతో దర్భల అగ్రాలు దక్షిణంగా ఉండేలా వేసుకుని నిరాహార దీక్షకు పూనుకొన్నారు, పాత చరిత్రలు తవ్వుకుని మాటాడుకుంటూ.

ఇప్పుడు జరిగిన సంఘటనలని విశ్లేషిద్దాం.

నాయకుడైనవాడు తన మనసులో ఏముందో బయటపెట్టక సమస్య సభముందుంచి వారి ఆలోచనలతో తన ఆలోచన కలబోసుకుని మంచిదైనవానిని ఆచరించాలి, కాని ఇక్కడ అంగదుడు చేసినది?ప్రసంగం ప్రారంభమే అపసవ్యంగా మొదలుపెట్టేడు (నెగెటివ్)

1.తాను జావగారిపోయి అనుచరులకు పిరికిమందుపోశాడు,సమయం ఐపోయింది,ఏమీ చేయలేకపోయాం, చావేగతి అని నిర్ణయించేశాడు, ఇక ఆలోచనకి తావేదీ?. ఇంకా అక్కడదాకాపోవడమెందుకు ఇక్కడే చద్దామన్నాడు కూడా. నేను చస్తున్నాను,నాతో కూడా చావడానికెవరొస్తారో రండి అంటే వచ్చేవాళ్ళుంటారా? నాయకుడు మాటాడవలసిన మాటేనా?

2.సుగ్రీవునికి నాపై ఎప్పుడూ కోపమే, ఆయన మా శత్రువే, ఇక్కడే చచ్చిపోతానని నిర్ణయం చేశాడు.నాయకునికి కూడని పని. సుగ్రీవునికి కోపం,శత్రుత్వం ఉన్నాయని అంగదుడు నమ్మినా బయట పడవలసిన సమయం, అవుసరమూ లేదు కదా? ఇది అంగదుని అనాలోచిత చర్య.కొన్ని కొన్ని మాటలు ఏ సందర్భం లోనూ పలక కూడదు, మనసున నమ్మినా? ఇది అంగదుని దుడుకు మాటే!అనవసరమైనదీ!

3.ఈ మాటలతో మరింత భయానికి,నిరాశకు లోనైనవారిలో ఒకడు, తారుడు, తిండీ నీళ్ళూ స్వయం ప్రభ గుహలో దొరుకుతాయి, అక్కడికేపోదామన్నాడు. అలాగే చేద్దామని తలూపేశారంతా.నాయకుడు నీరసపడిపోతే అనుచరులెలా ఉంటారో అన్నదానికి ఒక తార్కాణం.

ఇప్పటిదాకా నోరు మెదపని హనుమ మొదలెట్టేరు.

1.నువ్వు గొప్పవాడివే ఐతే బలహీన క్షణం లో ఇలా మాటాడుతున్నావు, అని పొగిడాడు, అంగదునిలో ఆత్మ విశ్వాసం కోసం ప్రయత్నం చేశాడు..అంగదుని పట్ల మనసున కూడా మరోభావన లేదని స్పష్టం చేసిందీ మాట.

2.ఇక్కడి నుంచి నిష్కర్షగా నిజాలు చెప్పేశారు. నీతో స్వయంప్రభ గుహకి వస్తామన్నవారిలో ఒక్కడూ నీకూడా ఉండరు, వదిలేసిపోతారు,వీరంతా చంచల స్వభావులు అన్నారు. జాంబవంతుడు, నీలుడు ఇలా పెద్దలెవరూ నీతోరారు, అంతెందుకు నేనురాను, నిజం చెప్పెసేరు.. భయపెట్టేడు. చతుర్విధోపాయాలలో భేదోపాయం ఉపయోగించాడు.చిన్నపాటి కదలిక కూడా నిన్ను భయపెడుతుందని భయం ఎగదోశాడు.

3.అసలైన విషయం చెప్పేశాడు. నీ తల్లి అంటే సుగ్రీవునికి చచ్చేటంత ప్రేమ, ఆమె గీచిన గీటు దాటడు, నీతల్లి నిన్ను చంపిచాలనుకుంటుందా? పరోక్షంగా ప్రశ్నించారు. నీ తల్లికి ఇష్టం కాని పని సుగ్రీవుడు ఎలా చేయగలడు? నిలదీశారు. నిన్నెలా చంపగలడు? నొక్కి చెప్పేరు. ఇది నిజం, చతుర్విధోపాయాలలో సామం.యుక్తియుక్తంగా మాటాడి ఒప్పించడం.

4.అంగదుదు సుగ్రీవుని పై ఆరోపణలు చేశాడు. ఆ ఆరోపణలు తన ఉద్దేశాన్ని బయటపెట్టేశాయని వాపోయాడు, ఈ మాటలాయనకు చేరతాయని భయపడ్డాడు, అంటే ఇక్కడివారే ఆయనకు చేరేస్తారని అనుచరులపైనే అనుమానపడ్డాడు. ఇది నాయకునికి కూడని పని కదా. హనుమ ప్రసంగంలో అన్నిటినీ ఖండించాడు, ఈ విషయం వదిలేశాడు, కొంత అంగదునికి సావకాశం ఇస్తూ. దీనిని ఇప్పుడు చర్చించడమూ అనవసరమని.

ఏపని నెరవేర్చడానైకైనా నాలుగు ఉపాయాలు. అవి సామ,దాన,భేద,దండో పాయాలన్నారు, పెద్దలు. అన్ని వేళలా అన్నీ అవసరం కాకపోవచ్చు. హనుమ తన ప్రసంగంలో అన్నీ ఉపయోగించలేదు, అవసరం లేదు కనక. హనుమ తన ప్రసంగంలో సామ,భేద ఉపాయాలుపయోగించారు, భయం కలగజేశారు.

ఈ సంఘటన నుంచి మేనేజిమెంట్ పాఠం నేర్చుకోవచ్చునా? రామాయణం పారాయణ చేయడమంటే వ్యాసపీఠం మీద పెట్టి నమస్కారం చేసి కథ చదవమనికాదు. ఇలా వితర్కించుకుని ఉపయోగించుకోమని…. రామాయణం ఇలా పారాయణ చేయండి, అద్భుతాలు కనపడతాయి, మీరు ఊహించనివి….

అన్ని వేళలా సందర్భాలిలాగే ఉంటాయా? ఉండకపోవచ్చు. ఉన్నంతలో సమస్యను ఏమిచేయాలి అన్నదానిని ఎలా వితర్కించాలన్నదనికి ఒక ఉదాహరణ కదా!

చాలాకాలం క్రితం సగం రాసిన టపా, పూర్తి చేశాను, చెప్పవలసినదంతా చెప్పలేకపోయానేమో!లయ అందుకోలేకపోయి ఉండచ్చు,మన్నించండి.

శర్మ కాలక్షేపంకబుర్లు-ఎంగిలి మెతుకులు తిన్న కాకిలా…..

ఎంగిలి మెతుకులు తిన్న కాకిలా…..

”ఎంగిలి మెతుకులు తిన్న కాకిలా, బలిసి కొట్టుకుంటున్నావు” అంటుంటారు మన తెనుగునాట! దీని కత?

దీని గురించి మహాభారతం లో ఒక కత ఉంది అదే ఇది.

మహాభారత యుద్ధం మొదలయింది. పదిరోజుల యుద్ధం తరవాత భీష్ముడు పడిపోయారు. మరో ఐదురోజులు యుద్ధం చేసి ద్రోణుడు పడిపోయారు. అప్పుడు కర్ణునికి సర్వ సైన్యాధ్యక్ష పదవి ఇచ్చాడు,దుర్యోధనుడు. పదారవరోజు యుద్ధం జరిగింది. ఆరోజు రాత్రి దుర్యోధనుడు శల్యునివద్దకుపోయి, ”కర్ణునికి తగిన సారథి లేకపోయాడు, కర్ణునికి సారథ్యం చేయమని” అడిగాడు. దానికి శల్యుడు ”కర్ణుడెక్కడ, నేనెక్కడ” అని ఎక్కువ తక్కువలు మాటాడేడు. అప్పుడు దుర్యోధనుడు ”సారధ్యంలో నీవు కృష్ణునంతవాడవు అని పొగిడి, చాలా విధాలుగా పొగిడి,చిట్ట చివరికి కర్ణునికి సారథ్యానికి ఒప్పించాడు. కర్ణునికి సారథ్యానికి ఒప్పుకుంటూ శల్యుడు ఒక షరతు పెట్టాడు. అది ”నాకు ఇష్టమైన, నోటికొచ్చినమాటంటాను, కోపగిస్తే కుదరదు” దీనికీ ఒప్పుకున్నాడు దుర్యోధనుడు.

మరునాడు రథం ఎక్కుతూనే కర్ణుడు అర్జునుని యుద్ధంలో ఓడిస్తానని వీరాలాపాలు మాటాడతాడు. విన్న శల్యుడు నువ్వేం చెయ్యలేవంటాడు. దానికి కోపించిన కర్ణుడు ”ఇరవైనాలుగు గంటలూ మద్యం తాగుతూ, తాగుబోతులై వావి వరుసలు లేక స్త్రీలతో రమించే మద్ర దేశీయులకి అధిపతివి. నువ్వూ అంతే, నువ్వూ మాటాడటమే, నీ నోటివెంట మరోమాట ఎలా వస్తుందన్నాడు. ఈరోజు తో అర్జునుని పని సరి అనేటప్పటికి ”కర్ణా! నిన్ను చూస్తే ఎంగిలిమెతుకులు తిని పోతరించి వీరాలాపాలు పలికిన కాకి కత గుర్తొస్తోంది. విను చెబుతా”నని ఇలా చెప్పాడు.

ఒక వణిజుడు, దేశ విదేశ వ్యాపారం బాగా చేసేవాడు. రోజూ అతని ఇంటి దగ్గర వందల మంది వ్యాపారనిమిత్తం వచ్చేవారు భోజనం చేసేవారు. ఈ ఎంగిలి కంచాలన్నీ ఒక చోట కడిగేవారు. అలా ఎంగిలి కంచాలు కడిగే చోటుకు దగ్గరలో ఒక చెట్టు, దానిమీద ఒక కాకి. ఆ కాకి ఈ కంచాలు కడిగినప్పుడు నేలబడిన ఎంగిలి మెతుకులు తిని బతుకుతుండేది. కష్టపడక్కరలేక పూట గడచిపోవడంతో కాకి బాగా బలిసింది. బలియడంతో కూత పెరిగింది. ఎవరిని లెక్కచేయని తనం కలిగింది. ఇలా ఉండగా ఒక రోజు ఒక హంస మానస సరోవరం నుంచి దారి తప్పి ఇక్కడకు చేరింది. హంసను చూసిన కాకులు అబ్బురపడ్డాయి, దాని అందానికి,పలుకుకు. మన జాతిలో కూడా ఇంత అందమైన,మృదువైన స్వరం ఉన్నవాళ్ళు ఉన్నారా అని. అదేగాక ఎంత దూరం, ఎత్తు ఎగరగలవంటే. మేఘాల పైకి ఎగరగలను, సముద్రం అంచువరకు ఎగరగలనని చెప్పింది. ఇది చూస్తున్న చెట్టు మీది కాకికి అసూయ పెరిగి హంసతో నాతో పందెం వేసి ఎగరగలవా అని సవాలు చేసింది. అలాగే అని ఇద్దరూ సముద్రం మీదకి ఎగరడం మొదలు పెట్టేరు. కొంత దూరం పోయే సరికి కాకికి అలసట వచ్చింది, హంస ఎగురుతూనే ఉంది. అలసట తీర్చుకోడానికి చూస్తే కింద నీరు తప్ప మరేం కనపడలేదు, వాలడా నికి చోటు కనపడలేదు. ఇంక ఎగరలేక కాకి నీటిలో పడి చచ్చింది, హంస ఎగిరిపోయింది.

ఈ కత చెప్పి కర్ణా! నీవుకూడా ఆ ఎంగిలి మెతుకులు తిని పోతరించి పలికిన కాకిలా, దుర్యోధనుని అండ చేరి, అతని మోచేతి నీళ్ళు తాగి, అతని ఎంగిలి మెతుకులు కతికి, వాగుతున్నావు. ఈ రోజుతో నీ పని సరి అని రథం ముందుకు తోలుతాడు.

ఈ కథను ఇదివరలో కొంత మరో దానితో కలిపి చెప్పిన గుర్తు కాని కత మాత్రం మహాభరతంలోది. లోకంలో ఉన్న ప్రతి విషయం భారతంలో ఉన్నదే!!!

శర్మ కాలక్షేపంకబుర్లు-వజ్రం వజ్రేణ

వజ్రం వజ్రేణ

వజ్రం వజ్రేణ భిద్యతే అనేది సూత్రం, అంటే వజ్రం చేతనే వజ్రం కోయబడుతుంది. సృష్టిలో బహు కఠినమైనది వజ్రం. అటువంటి దానినికోయాలంటే మరో వజ్రమే కావాలి.

ఏనుగు బలమైనది. అటువంటి ఏనుగును లొంగదీసుకోడానికి మరో ఏనుగే కావాలి. లొంగదీసుకోడానికి ఉపయోగించే ఏనుగు ఒక ఆడ ఏనుగై ఉంటుంది. దానిని ఈ మగ ఏనుక్కి ఎరగా వాడతారు. ఆ ఆడ ఏనుగును చూడగానే ఈ మగ ఏనుగు మనసు పారేసుకుని దాని వెనకపడిపోయి, గోతిలో పడిపోతుంది (నిజమే దీన్ని ఖెడ్డా అంటారు), చిక్కిపోతుంది. ఆ ఆడ ఏనుగు తప్పించుకుపోతుంది. మగ ఏనుగు జీవితాంతం బానిసలా పడిఉంటుంది.

మానవుల్లోనూ ఇంతే కదా! హా ప్రేయసీ! అని ఆమె వెనకపడి, పెళ్ళనే బుట్టలో పడి, జీవితాంతం కుటుంబానికి, దేవికి బానిసలా పడి ఉండి, ఏమీ దౌర్భాగ్యం! మగవాడికి ఆడదే శత్రువు, ఆడదానికి మగవాడే శత్రువు.

మరో మాటా, దీపం వెలుగు ఇస్తుంది, మరి వెలుగును మింగే చీకటెక్కడుంది? దీపం కిందనే ఉంది. అదీ వజ్రం వజ్రేణ భిద్యతే కదా!

ఇదెందుకిప్పుడని కదా అనుమానం. మనుష్యుల రక్తాన్ని, కుట్టి పీల్చేవి ఆడ దోమలేట, మగ దోమలు రక్తం జోలికి పోవట. మరి ఈ ఆడ దోమలే ఎందుకు రక్త పిపాసులు? పాపం వాటి బాధ వాటిది. ప్రతి జీవికి తన జాతిని అభివృద్ధి చేసుకోవాలనే తపన ఉండి తీరుతుంది కదా! ఇది ఆడవారిలోనే ఉన్నది, తల్లితనం అంటే అంత మక్కువ, ఇదే లోక రీతి. ఇలా పునరుత్పత్తి కోసం ఈ ఆడ దోమలు రక్తం తాగుతాయి, అవి రక్తం తాగినా బాధపడం గాని వ్యాధికారక సూక్ష్మ జీవుల్ని మనుషుల్లో ప్రవేశపెడుతున్నందుకే బాధ కదా! అందుకే ప్రతి దేశం దోమల నివారణ కోసం కోట్ల కొద్దీ డబ్బు ఖర్చు పెడుతూనే ఉంది. ఐనా వీటి నిర్మూలన సాధ్యం కావటం లేదు. అటువంటి అసాధ్యం సుసాధ్యం అయ్యే రోజు దగ్గరపడిపోయినట్టే ఉంది. దోమ జాతికే చెడుకాలం సంప్రాప్తించింది.

అమెరికాలో ఒక లేబ్ వాళ్ళు పరిశోధన చేసి కనుక్కున్నారట. మగదోమలలో ఏదో ప్రవేశపెడితే అవి కాస్తా ఆడ దోమలతో జట్టు కట్టి అవి గుడ్లు పెడితే, అవి ఏదో అయి దోమ జాతి నశిస్తోందిట. ఒక వేళ ఆడదోమలే నశిస్తుంటే, మగదోమలు జట్టుకట్టే సావకాశం లేక అల్లాడిపోవా? ఇది మగ దోమల పట్ల హక్కుల ఉల్లంఘన కాదా? ప్రయోగాలలో ఎనభై ఐదు శాతం విజయం నమోదయిందిట. అమ్మో! దోమ జాతి అంతరించిపోతుందా? ఇది సాధ్యమా? ఒక జీవ జాతిని అంతరింపచేసే హక్కు మానవ జాతికి ఉన్నదా? భూమిమీద నివసించే జీవులన్నీ మానవునికి బానిసగా పడి ఉండాల్సిందేనా? మానవుని మనుగడ కోసమే అవి బతకాలా? భూమి మీద అన్ని జీవులకూ సమాన హక్కులతో జీవించే సావకాశం లేదా? లేదా? లేదా? ప్రశ్నిస్తున్నాను. ఈ అన్యాయం జరగవలసిందేనా? హక్కుల పరిరక్షణ సంఘాలు అంతర్జాతీయంగా పోరాటం సలపవా? పోరాటం జరిపి ఈ అన్యాయాని ఎదుర్కోకపోవటం అన్యాయం కదూ!

దోమజాతి రక్షణ సమితికి విరివిగావిరాళాలివ్వండి.

శర్మ కాలక్షేపంకబుర్లు-సన్నికల్లు దాచినంతలో …..

సన్నికల్లు దాచినంతలో …..

”సన్నికల్లు దాచినంతలో పెళ్ళాగిపోతుందా?” ఇదొక నానుడి. సన్ని కల్లు అంటే నూరు రాయి,పొత్రం. ఇది ప్రతి ఇంటా ఉండేవే. పెళ్ళికి సన్నికల్లెందుకూ? పెళ్ళిలో సప్తపది తొక్కిస్తారు. ”సఖ్యం సాప్తపదీనం” అన్నది పెద్దల మాట. దంపతులయ్యేవాళ్ళు జీవితకాల స్నేహితులు కాబోతున్నవారు. సన్నికల్లు మీద ప్రమాణం ఏంటీ? సన్నికల్లు రెండు భాగాలు. నూరు రాయిని గౌరి దేవిగా భావిస్తారు. పొత్రాన్ని ఈ శ్వరునిగా భావిస్తారు. వీరిద్దరూ ఆది దంపతులు, విడదీయలేనివారు. వారి సాక్షిగా స్నేహం మొదలు పెడుతున్నాం , ”జీవితకాలంలో ఒకరి చెయ్యి మరొకరు వదలం, ఎట్టి పరిస్థితులలోనూ” అన్నదే ఆ ప్రతిజ్ఞ. సరేగాని ఒక చిన్న కత చెప్పుకుందాం.

ఒక ఇంట పెళ్ళి జరుగుతోంది. పెళ్ళికొడుకు పెళ్ళికూతురికి మేనబావ. అంటే మేనత్తకొడుకు, మేనరికం అనమాట. ఇప్పుడంటే మేనరికాలొద్దంటున్నారుగాని, ఒకప్పుడు మేనరికం ఉంటే, మరొకరు పిల్లనివ్వడానికా కుర్రాడికి ముందుకొచ్చేవారు కాదు. మేనమామ కూతుర్ని లేవదీసుకుపోయినా తప్పుకాదనే రోజులు. ఆడ పడుచంటే పిల్లతల్లికి పడదు, మహా కోపం. పెళ్ళికొడుకు ,పెళ్ళి కూతురూ ఇద్దరూ ప్రేమించుకున్నారు. పెళ్ళికూతురు తండ్రి మాటాడలేదు, మేనరికానికిఇష్టం ఉన్నా. కారణం పెళ్ళాం నోటికి జడిసి, పెళ్ళి ఇష్టమేననలేదు. పెద్దలు కలగజేసుకున్నారు. పెళ్ళి కుదిరిపోయింది, ముహూర్తాలెట్టేసేరు. పెళ్ళివారొచ్చేసేరు, పెళ్ళయిపోతోంది. కాని పెళ్ళి కూతురు తల్లికి కడుపు రవిలిపోతోంది.ఎలాగైనా పెళ్ళి ఆపు చెయ్యాలని పెళ్ళికూతురి తల్లి ప్రయత్నం. ఏం చేయాలో తోచక, సప్తపది తొక్కడానికి సిద్ధం చేసి ఉంచిన సన్నికల్లు,పొత్రం దాచేసింది,కనపడకుండా. సప్తపది సమయమొచ్చేసింది. సప్తపది తొక్కించి పిల్ల కాలికి మెట్టెలు తొడిగిస్తారు,పెళ్ళికొడుకు చేత. కొంతమంది ఈ సప్తపది కార్యక్రమం పూర్తైతేగాని పెళ్ళి అయినట్టు భావించని ఆచారమూ ఉంది. బ్రహ్మగారు ”సన్నికల్లు,సన్నికల్లు” అని అరుస్తున్నాడు. ఇల్లంతా వెదికారు, సన్నికల్లు కనపడలేదు. కడిగి పసుపురాసి,బొట్టెట్టి, తోరంగట్టి సిద్ధం చేసుంచిన సన్నికల్లేమైందీ? అనుమానం పిల్ల తల్లిమీదకే పోయింది, ఆవిడకీ పెళ్ళి ఇష్టం లేదని అందరికి తెలుసుగనక. . ఏమీ అనే సమయంకాదు, మరో ఇంటినుంచి సన్నికల్లు తెచ్చేదీ కాదు. సన్నికల్లు ఎవరింటిది వారు వాడుకోవాలిగాని, సప్తపదికి మరో ఇంటినుంచి తెచ్చేదీ ఆనవాయితీ కాదు, ఎవరూ ఇవ్వరు. పెళ్ళికూతురికి పుట్టింటినుంచి ఏమైనా ఇస్తారుగాని సనికల్లు మాత్రం ఇవ్వరు. సన్నికల్లంటే గౌరీ దేవి, పుట్టింటివారు ఇవ్వని గౌరిదేవిని అత్తగారివ్వాలి, ఆ పిల్ల వేరు కాపరం కనక పెట్టుకుంటే, లేదూ అత్తిల్లే తన ఇల్లు కనక అత్త తరవాత ఆ ఇంటి గౌరి దేవి ఈ పిల్లకే వస్తుంది, అంటే ఆ ఇంటి కోడలికి. సన్నికల్లు కనపట్టం లేదు, ఏం చేయాలంటే ఏం చేయాలని అందరూ గుంపుచింపులు పడిపోతున్నారు. సంగతి గ్రహించిన బ్రహ్మగారు సన్నికల్లు దాస్తే పెళ్ళి ఆగుతుందా ? ఉపాయం చెబ్తా అని ఇంటెదురుగా ఉన్న రెండు రాళ్ళు తెచ్చి కడిగి పసుపురాసి,బొట్టెట్టి, తోరంగట్టి సప్తపది తొక్కించి పెళ్ళి జరిపించేసేరు. సన్నికల్లు దాచేస్తే తనకి ఇష్టం లేని, తన కూతురు పెళ్ళి ఆగిపోయుందనుకున్న ఆ ఇంటి ఇల్లాలి తెలివితక్కువతనమూ, లేకితనమూ బయట పడ్డాయంతే. పెళ్ళాగిందా? జరిగిపోయింది. తరవాత నలుగురూ ఆ ఇంటి ఇల్లాలినే తిట్టేరు, తన లేకితనం బయట పెట్టుకున్నందుకు.

ఏ పనైనా అసలు వారికి ఇష్టమైతే, మనం మోకలడ్డినంతలో ఆగిపోదు,జరిగిపోతుంది….

శర్మ కాలక్షేపంకబుర్లు-నల్లేరు మీద బండి నడక.

నల్లేరు మీద బండి నడక.

నల్లేరుబండి నడక,నల్లేరు మీద బండి నడక ఇలా వివిధరకాలుగా చెబుతారీ నానుడిని, ప్రజలు. చాలా సులభంగా జరిగే పనిని ఇలా నల్లేరు మీద బండి నడకపోతో పోలుస్తారు, కూడా. ఇదేంటీ అనేది అనుమానం మా హరిబాబుకి. కాదనుకుంటూనే చెయిచేసుకోవలసొచ్చింది. చెయిచేసుకోవడమంటే మరో అర్ధం ఉందండోయ్! అలా అనుకునేరు, అదేం కాదు. రాయాలిసొచ్చిందన్నదే ప్రస్థుతార్ధం.

ఏరు అంటే చిన్న నది. కొన్ని ఏరుల్లో వర్షకాలంలో మాత్రమే నీళ్ళుంటాయి, మరికొన్నిటిలో ఎప్పుడూ నీళ్ళుంటాయి. అందుకే సుమతీ శతకకారుడు ”ఎప్పుడు నెడ తెగకపారు నేరును” అన్నారు. మరి ఇటువంటిదే ఈ నల్లేరు కూడా, బండి అన్నది ఎడ్లబండే,అనుమానమేలేదు.

ఏటివతల వ్యవసాయమన్నది ఒక నానుడి.ఏటి ఆవల వ్యవసాయమైతే ప్రతి వస్తువు చేలోకి పట్టుకెళ్ళడం ప్రయాస, ఒక్కొకప్పుడు పని ఒకరితో జరిగేదీ కాదు కూడా. కారణం ఏరు దాటవలసిరావడం. ఆనాటికి వంతెనలు లేవు, నేటికీ లేవు . లోతున్న, వెడల్పైన ఏరైతే పడవ ఉపయోగం తప్పనే తప్పదు. బండి ప్రయాణం ప్రయాస. కొన్ని ఏర్లు కొద్దిలోతుంటాయి, వాటి మీదైతే ఖాళీ బండిని తోలుకు పోవచ్చు, ఏటొడ్డు దాకా సామనుతో వెళ్ళిన బండిని ఖాళీ చేసి, బండిని అవతలకి, నీటిలో ఎడ్ల సాయంతో తోలుకుపోయి, ఇవతలగట్టున దించిన సామాను మనుషులు పాటిరేవునో పడవ మీదో అవతలికి చేర్చి, మళ్ళీ బండి మీద వేసుకుని వెళ్ళక తప్పని పరిస్థితులు,పాత కాలంలో… బురదా, బాడీ. ఇలా ఏటి మీద బండితో ప్రయాణం చికాగ్గా కష్టం తో కూడి ఉండేది. మరి ఈనల్లేరు అనే ఏటిలో నీరు ఎప్పుడూ ఉంటుందిగాని బండి పూటీ ములగనంత ఉంటుంది. దానికితోడు బురద ఉండదు, గులకరాయి,ఇసుక ఉన్న ఏరు కనక బండిని సామానుతో సహా ఎటిలో దింపేసి ఆవలి ఒడ్డుకు తోలుకుపోవచ్చు,చాలా సులభంగా, ఏ ఇబ్బంది పడకుండా. అందుకు అదెంత పనయ్యా! నల్లేరు మీద బండి నడకంత సులువు అనడం అలవాటయిందన మాట, నిజంగానే ఈ నల్లేరు, నెల్లూరు జిల్లాలో ఉందట. అదీ నల్లేరు మీద బండి నడక కత.

పెద్దపీట.

అప్పులివ్వడంలో మీవాళ్ళకి పెద్దపీటేసుకున్నారు, అభియోగం. కావలసిన వాళ్ళకి పెద్దపీటేసి మిగిలినవాళ్ళకి తొంట చెయ్యి చూపెట్టేరు లెండి. ఇది మరో ప్రయోగం. ఇలా తెలుగు మాటల ప్రయోగం ఉండేది, జనసామాన్యంలో, ఇప్పటికీ ఉన్నాయో లేదో, టి.వి పరిభాషలో కొట్టుకుపోయాయో తెలీదు. క్లీన్ షేవా? క్లీన్ స్వీపా?. అగ్రాసనం అనేది మరో మాటా. అగ్రాసనం అంటే సినిమావారేసినట్టు ఎత్తు మీదేసిన కుర్చీకాదు. పెద్ద కుర్చీ అనీకాదు. మొదటి ఆసనం. ఇదెలా ఉండేది? ధర్మరాజు పట్టాభిషేకానికి వేసిన సింహాసనాన్ని వర్ణించాడు,వ్యాసుడు. ఆరుబయట వేదిక,వేదికమీద బంగారు కోళ్ళతో,బంగారం తాపడం చేసిన పెద్దదైన సింహాసనం, నెమలి తూలికలతో అలంకరింపబడింది, కూచుంటే సుఖంగా,మెత్తగా ఉండేందుకు. అదుగో అటువంటి సింహాసనమనమాట. ఇది సామాన్యులకి అందని మాని పండే! వర్తించదనికదూ సందేహం…ఉండండి చెబుతా! పీట చూశారా ఎప్పుడేనా? నా చాదస్తం కాని మీకు పీట చూడాల్సిన అవసరం లేదు కదా? ఇప్పుడంతా టేబులు భోజనాలే కదూ! నేల మీద కూచుని భోజనం చేసేవారు, వింతగా ఉందా? నిజమండి బాబూ!. అప్పుడు పీట మీద కూచుని భోజనం చేసేవారు. కొంతమంది భోజనం పీట మీద పెట్టుకుని కింద కూచుని తినేవారు. ఈ అన్నం తినడంలో కూడా అలవాట్ల తేడా. అన్నం కంచంలో ఎదురు చివర పెట్టుకుని, ముందుకు లాక్కుని కలుపుకుతినే అలవాటు కొంతమందిది. కొంతమంది తమ వైపు అన్నం పెట్టుకుని అన్నం ఎదురుగా తోసుకుని కలుపుకుని తినేవారూ ఉన్నారు. దీనికీ ఎదో చెబుతారా అలవాటు గురించి. ఒక పంక్తిలో భోజనాలకి పీటలేసి వాటి ముందు ఆకులేసి వడ్డించేవారు. ఐతే మొదటి ఆకు దగ్గర ఉన్నపీట పెద్దదిగా ఉండేది, అదేగాక, కూచునే పీటకి వెనక మరో పీట ఉండేది. అది మామూలు పీటలా ఉండేది కాదు. వెడల్పులో పైన అర్ధచంద్రాకారంలో పొడుగు కొంత ఎక్కువగా ఉండేది. ఈ పీటలకి వెండి పువ్వులేసి ఉండేవి. మిగిలిన పీటలు సామాన్యంగా ఉండేవి. ఈ పీటలు ఒకటి కూచోడానికీ, రెండవది ఆపీట వెనక ఏటవాలుగా నిలబెట్టబడి ఉండేది,ఎందుకు? భోజనం చేసేవారు,భోజనం చేస్తూ వెనక్కి జేరబడటానికి. ఈ పీటలని ఇలా పంక్తిలో ఇంట్లో భోజనాలకి వేస్తే, ఇంటి యజమాని ఆ పీటపై కూచుని భోజనం చేసేవాడు. ఇక ఇది గ్రామత్వేనా వేసిన పంక్తి ఐతే ఆ మొదటి పీట మీద సభాపతి కూచుని భోజనం చేసేవారు. ఇదీ పెద్దపీట వేయడమంటే! పంక్తి భోజనాలలో చాలా చాలా పద్ధతులు కట్టుబాట్లూ ఉన్నాయి,వాటిని పాటిస్తారు. పంక్తిలో మొదట ఎవరు కూచోవాలీ భోజనానికి అన్నదానికీ ప్రోటోకోల్ ఉండేది. అలా పంక్తిలో మొదట కూచున్నవారు అంటే అదో గౌరవం, పెద్దవారుగా, ముఖ్యులుగా గుర్తింపూ! ఇప్పుడు పీటలే లేవుగా పెద్దపీటలెక్కడ?

నేటికాలానికి పెద్దపీటేసేరు అంటే దోచిపెట్టేరని స్థిరమైపోయింది.

శర్మ కాలక్షేపంకబుర్లు-మరో పొడుపు కథలాటిది.

మరో పొడుపు కథలాటిది.

”రామాయణం చెప్పండీ” అడిగాడొకాయన, చెప్పగలడనుకున్నవాడితో.

రామాయణమెంత మూడు ముక్కల్లో చెప్పేస్తా విను, కట్టె,కొట్టె, తెచ్చే అని ఊరుకున్నాడు.

ఇదేమన్యాయమండి, రామాయణం అంటే ఇంతేనా? నిరుత్సాహ పడిపోయాడు అడిగినాయన.

రామాయణంలో ముఖ్యఘట్టాలు చెప్పేను. ఎలాగో చెబుతా విను. కట్టె అంటే వానరసేన సముద్రం దాటడానికి వారధి కట్టేడు,రాముడు, అవునా? ఇక కొట్టే కదా! రాముడు ఎవరిని కొట్టేడు? రావణుడిని కొట్టేడు. ఆ దెబ్బకి రావణుడు చచ్చేడు. చివరిది తెచ్చే కదా! అసలు లంకకి వెళ్ళిన కారణం సీతని తీసుకురావడం కోసం కదా. తెచ్చెతో సీతను తీసుకురావడం అయింది, రామాయణం పూర్తీ అయిందన్నాట్ట.

అలాగా ఈ కింది పద్యం చూడండి. ఈ కవిగారు పంచభూతాలకి రామాయణ ఘట్టానికి ఎలా ముడెట్టేరో, చిన్న పొడుపు కథలాగా.

అంచిత చతుర్థ జాతుడు
పంచమ మార్గమునబోయి
ద్వితీయంబుదాటి తృతీయంబప్పరి నుంచి
ప్రథమ తనూజను గాంచెన్

అంచిత చతుర్థ జాతుడు అనగా నాలుగో భూతమైన వాయువు కుమారుడు హనుమ, పంచమ మార్గమునబోయి అంటే ఆకాశ మార్గాన వెళ్ళి,ద్వితీయంబు దాటి అనగా నీటిని దాటి, అంటే సముద్రాన్ని దాటి,తృతీయంబప్పురినుంచి అనగా అగ్నిని ఆ పురంలో ఉంచి, అంటే లంకను తగులబెట్టి, ప్రథ తనూజను గాంచెన్ అనగా పృధివీ పుత్రి సీతను చూశాడు. ఇక్కడ ఈ కవిగారు, సామాన్యులు చెప్పుకునేలాగానే భూమిని మొదటి భూతంగానూ చివరిదైన ఆకాశాన్ని ఐదవ భూతంగానూ చెప్పేసి, రామాయణానికి ముడెట్టేసేరు, చిన్న పొడుపు కథలాగా. అదండీ ఈ కవిగారి గొప్ప.

శర్మ కాలక్షేపంకబుర్లు-పొడుపు కథ విప్పడం.

పొడుపు కథ విప్పడం.

ముత్తాత కనపడతాడుగాని దొరకడు.
తాతకి రూపులేదు.
తండ్రిని చూస్తే అందరికి భయమే.
కొడుకుని చూస్తే తండ్రికి భయం.
ఎవరీకుటుంబం.

ఏ పొడుపు కథనైనా విప్పాలంటే కొన్ని విషయాలు తెలిసుండాలి. అప్పుడు గాని అది సాధ్యపడదు. పై పొడుపు కథలో ఒక కుటుంబం ముత్తాత కనపడతాడుగాని,దొరకట్ట,తాతకి రూపే లేదు, ఇదో విరుద్ధం. తండ్రిని చూస్తే అందరీ భయం, ఇది మరో చిత్రం. ఇక చివరగా కొడుకుని చూస్తే తండ్రికి భయం, ఇది మరో విరుద్ధం. సమన్వయమెలా?

కనపడుతూ ఉంటుంది ఎంత దూరం పోయినా కాని చేతికందనిది ఆకాశం. ఇదే ముత్తాత, చివరి వాడైన వానికి ముత్తాత. ఇక తాతకి రూపులేదు అది వాయువు. వాయువుకి రూపు లేదుగదా! తరవాత తండ్రిని చూస్తే అందరికి భయం అది అగ్ని. కొడుకును చూస్తే తండ్రికి భయం. అదే నీరు,నీటితో నిప్పు ఆరిపోతుందిగా! బాగానే ఉందిగాని బంధుత్వమెలా? పంచభూతాలు పృధివ్యాపస్తేజోవాయురాకాశాత్, అంటే భూమి,నీరు,నిప్పు,వాయువు,ఆకాశం కదా! ఇక్కడో అనుమానం రావాలి, అదే ముందు భూమి కదా, ఆకాశం ఎలా ముత్తాతవుతుందీ అని. మొట్టమొదటిది ఆకాశమే, దాని నుంచి పుట్టినది,గాలి, గాలినుంచి పుట్టినది,నిప్పు, నిప్పు నుంచి పుట్టినదే నీరు,నీటినుంచి పుట్టినది భూమి. ఈ మాటని మన పూర్వీకులూ చెప్పేరు, నేటి శాస్త్రజ్ఞులూ చెబుతున్నారు.ఆ కుటుంబం పంచ భూతాలలో నాలుగూ, ఆకాశం,వాయువు,నిప్పు,నీరు. అదండి సంగతి.

శర్మ కాలక్షేపంకబుర్లు-మిత్రులందరికి విన్నపం.

మిత్రులందరికి విన్నపం.

ఈ బుక్ చేయడం కోసం బ్లాగులో టపాలను చూస్తుండగా రెండు టపాలు బ్లాగులు రెండిటిలోనూ కనపడలేదు. కంప్యూటర్ లో కూడా ఎక్కడా ఏ ఫైల్ లోనూ కనపడలేదు. ఎలాపోయాయో తెలియదు. నా బ్లాగును మైల్ ద్వారా ఫాలో అవుతున్నవారు దయచేసి ఈ కింది టపాలను నాకు మెయిల్ ద్వారా పంపించవలసినదిగా కోరుతాను.మీకు శ్రమ ఇస్తున్నందుకు మన్నించండి.

కనపడని టపాలు.

27.02.2016..చిన్నప్పుడు తాగిన దొండాకు పసరుతో..
21.02.2016.. ఉగ్గు.

శర్మ.

శర్మ కాలక్షేపంకబుర్లు-eBooks

eBooks

నా బ్లాగులో టపాలను ఈ బుక్ చేయమన్నవారు,చేస్తామన్నవారు, అబ్బే ప్రింట్ పుస్తకాలే వేయమన్నవారు, ప్రింట్ పుస్తాకాలేస్తామన్నవారు, అలా ప్రింట్ పుస్తకమేస్తే నాకు ఇరవై కాపీలు కావాలన్నవారు, అబ్బో చిటికెల పందిళ్ళు చాలా వేసేశారు, చాలా మంది. ఎందుకు జరగలేదూ? విత్తం కొద్దీ వైభోగం…..నాకా ఓపిక లేకపోయింది.మాటలు కోటలు దాటేయి తప్పించి కాళ్ళు గడపలు దాట లేదు.

కాలం గడచింది, ఇప్పుడు నా బ్లాగు టపాలను ఈ బుక్స్ గా వెయ్యాలని నాకే అనిపించింది. మొదలు పెట్టాను. చాలా వేగంగానే పని అవుతున్నది. వారంలో ఐదు పుస్తకాలు తయారయ్యాయి. వీటిని ముందు మాట కోసం కొంతమంది మిత్రులకు పంపించాను. జిలేబి దగ్గరనుంచి ఒక జాబొచ్చింది,” ముందు మాట రాయడానికి నాకు అర్హతలేదేమోగాని, మీ టపాల మీద అభిప్రాయం అంటూ ఒక లేఖ రాశారు. అదే ముందుమాటగా ప్రచురిస్తున్నాని చెప్పేను. మిగిలిన నలుగురునుంచీ జవాబు రావాలి. ఆ తరవాత ఐదు పుస్తకాలు ఒక సారి విడుదల చేస్తాను. బ్లాగులో చాలా టపాలున్నాయి,వీటిని ఇలా విడ దీస్తున్నాను.
1.కథలు,సామెతల కథలు,రామాయణ,భారత,భాగవతాలనుంచి నేటి కాలానికి అన్వయించేవి,న్యాయాలు….
2.గురువు, చదువు, సుభాషితాలు,స్నేహితులు,స్నేహం…..
3.పెళ్ళి,వంట,వార్పు,వడ్డింపులు,భోజనాలు…….
4.ఆత్మ,పరమాత్మ….
5. మామూలు టపాలు తో మిగిలిన పుస్తకాలు.

బ్లాగు మొత్తాన్ని చేస్తే పది పుస్తకాలు పైన అయేలా ఉన్నాయి. ఫోటోల తో ఈ బుక్ చేయడం కొంత కష్టమైనా అలాగే చేస్తున్నాను.

మరిన్ని వివరాల కోసం వేచి చూడండి.

శర్మ కాలక్షేపంకబుర్లు-చెల్లు బాకీ

చెల్లు బాకీ

”కూరల బుట్టిదిగో సంతలోకెళ్ళిరండి”.

”అమ్మా! నేనూ వెల్తానే, నాన్నతో సంతలోకీ”, బుజ్జిగాడు రాగం తీశాడు.

”నాన్నా! నువ్వు చిన్నవాడివి కదా! సంతలో జనం ఎక్కువగా ఉంటారు, తోసుకుంటారు, నీకేమో కనపడదు, పొట్టికదా! రావద్దేం”.

”అప్పుడెప్పుడో తీసికెలినపుడు మెళ్ళ మీద ఎక్కించుకున్నావుగా, అన్నీ చక్కగ కంపడాయి. ఇప్పుడూ అలాగే మెళ్ళమీద కూచుంటా”నంటూ గునిశాడు.

”అబ్బా!వీడేంటే మెళ్ళమీద కూచుంటే నొప్పి కదూ, అప్పుడంటే,రెండేళ్ళకితం, చిన్నాడు, ఇప్పుడు ఎక్కించుకోగలనా? అప్పుడు తీసుకెళితేనే వీడు నా గడ్డి నాకు పెట్టి, ముప్పుతిప్పలతో మూడు చెరువుల నీళ్ళు తాగించాడు. బండి జిలేబి కొట్టు దగ్గరెట్టడం అలవాటు, సంతలో కెళ్ళేందుకు. జిలేబి కొట్టు దగ్గరాగితే, జిలేబి కొనమన్నాడు, కట్టించి పట్టుకెళ్ళి అమ్మతో కలిసి తిందామంటే, అబ్బే! ఇక్కడే తింటానని పేచీ పెట్టి తిన్నాడు, ఓ అరగంట పట్టింది. ఆ తరవాత ఐస్ క్రీం కావాలని పేచీ! సరే అదయింది, ఆ తరవాత బుడగ కనపడింది, బుడగలయ్యాయి, మరొహటి,మరొహటి, సంతలో కూరలు కొనుక్కుని బయట పడేటప్పటికి తలప్రాణం తోకకొచ్చింది”, బుజ్జిగాడి నాన్న వ్యధ.

”మనం తీసుకెళ్ళకపోతే పిల్లలని ఎవరు తీసుకెళ్తారు, వాళ్ళకెలా తెలుస్తుంది, లోకం?” బుజ్జిగాడి అమ్మ లాపాయింట్ లాగింది.

“బుజ్జీ! అమ్మతో కలిసి షాపింగ్ కి వెళ్దువుగాని, నాకేమో నాగేసర్రావు సార్ తో పనుంది. ఆయనింటికెళ్ళి పని చూసుకుని, ఆ తరవాత సంతలోకెళ్తా,ఆలీసెమవుతుంది, నువ్వేమో పొద్దుటే సినిమా చూస్తానన్నావు గా టి.విలో”. “చూడవోయ్! వీణ్ణి సముదాయించు”.

“సముదాయింపుకి నేను కావలసొచ్చానా? ఒక్క రెండు గంటలు వాణ్ణి సంతకి తీసుకెళ్ళి సముదాయించలేరుగాని, పుట్టినప్పటినుంచి, తిండీ,నీళ్ళూ కూడా లేకుండా, వీళ్ళని కనిపెట్టుకుంటూనే ఉన్నా కదండీ, సముదాయిస్తూనే ఉన్నా!. కష్టపడి కన్నాకా తప్పుతుందా?” బుజ్జిగాడి తల్లి మూతివిరుపు.

“బుజ్జిగాడి అమ్మ చాలా మంచిదిట, చెప్పిన మాట వింటుందిట. మొన్ననెప్పుడో బట్టల కొట్టువాణ్ణి పుల్లేటికుర్రు కల్నేత చీరలు తెప్పించమన్నావుట, నిన్న సాయంత్రం వస్తుంటే చెప్పేడు, వచ్చాయని. నువ్వు చెప్పిన నెమలికంఠం రంగు చీరొచ్చిందిట. పార్సిల్ విప్పలేదు, ఈ వేళ పొద్దుటే సంతలోకొచ్చినపుడు రండి, ఇస్తాను అన్నాడు. పట్టుకొస్తా. అసలే ఎర్రటి వొంటితో అందమైనదానివీ, ఆ చీరగట్టుకుంటే, నా దిష్టే తగులుతుందేమో! నెమలి కంఠం రంగు చీరకట్టుకుంటే ఎంత బావుంటావో!”

“ఆగండాగండి! ఏంటిదీ పొద్దుటే!! ఎవరేనా వింటే నవ్వుతారు, సిగ్గులేదూ!!!”

“నవ్వితే నవ్వనీవోయ్,వాళ్ళ పళ్ళే బయటపడ్తాయి, మనకేంటీ?మొగుడూ పెళ్ళాలం మనకి సిగ్గెందుకూ?” రెచ్చిపోయాడు.

“మహప్రభో! పొద్దుటే తెగ రెచ్చిపోతున్నారు, తప్పు మా వాళ్ళది లెండి, ఇటువంటి మొగుడని తెలియక కట్టబెట్టేసేరు. ఉబ్బేసింది చాలుగాని కూరలకెళ్ళిరండి.వెళ్ళండి,వెళ్ళండి. ఇంకా ఊరుకుంటే శృతి మించి రాగానపడేలా ఉన్నారే.వచ్చేటప్పుడు చీర మరచిపోక పట్రండి. వెళ్ళండి బాబూ!”

“మన కాలనీలోకి పువ్వులే తేవటం లేదెవరూ! సాయంత్రానికి మల్లెపువ్వులు తెమ్మంటాను,” బులిపించాడు.

“చాలు! చాలు! వెళ్ళండి బాబూ!వీణ్ణి నేను చూసుకుంటా!”

అమ్మయ్య! గండం గడిచింది నిట్టూర్చాడు, బుజ్జిగాడి నాన్న.

కాలం గడిచింది,బుజ్జిగాడు పెద్దాడయ్యాడు,బుజ్జిగాడి నాన్నా పెద్దాడయ్యాడు. బుజ్జిగాడికి పెళ్ళీ పేరంటం అయింది, వాడికీ చిన్న బుజ్జిలూ వచ్చేసేరు. ఈపెద్దాయనా ముసలాడయ్యాడు.

సీన్ కట్ చేస్తే! కాదు కాలమే సీన్ ని కట్ చేసిపారేసింది.

“అమ్మాయ్! ఈ వేళ శనివారం రేపు ఆదివారంకదూ!”

“రోజు రోజుకి మీకు ఛాదస్తం పెరుగుతోంది మావయ్యా! ఈ వేళ శనివారమైతే రేపు ఆదివారం కాక సోమవారమవుతుందా? ఇంతకీ ఏమిట్టా?”

“సంత చూసి చాలా రోజులయింది,సంత కెళదామనీ,” నసిగాడు!

“మీకెందుకు మావయ్యా! ఈ తిప్పలూ, చేసినన్నాళ్ళు చేసేరు కదా! మీ అబ్బాయి వెళ్ళొస్తారు,కూరలకి” అని అడ్డేసింది, బుజ్జిగాడి భార్య.

“చాలా రోజులయిందికదా అనీ” అంటూ మాట నాన్చాడు.

“సంతేం చూస్తారూ! మీరెరగనిదా! అవే కొట్లు, అదే మనుషులు,అవే కూరలూ, సరే! మీ అబ్బాయితో చెబుతా తీసుకెళ్ళమని,మీరొక్కరూ వెళ్ళలేరు,తూలిపోతారు, మీ అబ్బాయి తీసుకెళతారు లెండి”. సద్దేసింది, కోడలమ్మాయి.

మరచిపోకూ!

అలాగే!

మర్నాడు ఉదయమే

“కూరలబుట్టిదిగో! సంతకెళ్ళరూ,కూరలకీ! అన్నట్టు మరిచిపోయానండోయ్! మీ నాన్నగారు వస్తానన్నారు, సంతకి”.

“నేను తీసుకెల్తానని భరోసా ఇచ్చేసేవా ఏంటి? కాకపోయినా సంతలోకొచ్చి ఆయన చేసేదేంటిటా!”

“నిన్న సాయంత్రం అడిగారు, అలాగే అన్నా మరి”.

“వద్దోయ్! ఆయన్ని సంతలోకి తీసుకెళితే! అమ్మో!! వద్దు, ఆయన్ని పిలవకు”.

“ఆయనేం మిమ్మల్ని కాశీ తీసుకెళ్ళమన్నారా? రామేశ్వరం తీసుకెళ్ళమన్నారా? ఊళ్ళో సంతకేగా!” లా పాయింట్ లాగింది కోడలమ్మ బుజ్జిగాడితో!

“అవును కదూ నీకేం తెలుసు! ఆయన్నో సారి సంతలోకి తీసుకెళ్ళా! అమ్మో ఛాదస్తం ముదిరిపోయింది, తలనొప్పి ఇంటి దగ్గరే మొదలవుతుంది, ఆయన బండి నడుపుతానంటారు. వద్దు నాన్నా! మీరు నడపలేరంటే, రోజుకి రెండు వందల కిలో మీటర్లు బండి మీద తిరిగిన వాణ్ణి, సంతలోకి బండి నడపలేనురా! పేచీ!! కాదు నాన్నా! అప్పుడంటే యువకులు, ఇప్పుడేమో బి.పి ఉందాయే అని చెప్పి సముదాయించి బండి వెనక కూచో బెట్టుకుని తీసుకెళ్ళేటప్పటి తలప్రాణం తోక్కొచ్చింది. జిలేబి కొట్టు దగ్గరేగా బండి పెడతాం, ఆ కొట్టువాడొచ్చేసి, బావున్నారా! చాన్నాళ్ళయింది చూసీ అని జీళ్ళపాకంలా తగులుకున్నాడు. కబుర్లెంతకీ తేలవు,నడవండి నాన్నా అంటే కదలడు. వాడు వదలడు ఈయన కదలడు, చివరికి ఈయన్ని అక్కడొదిలేసి సంత చేసుకొస్తాననడంతో కొట్టువాడు, వెళ్ళిరండి బాబయ్యా అని శలవిస్తే కదిలేరు, సంతలోకి. ఆ తరవాత అరటిపళ్ళకొట్టువాడితో మంతనాలూ, మీ అయ్యెలా ఉన్నాడురా? ఎంక్వైరీలు. ఆ తరవాత చింతపండు కొట్టువాడితో, కూతురు పెళ్ళి చేశావా ప్రశ్న.మంచి సంబంధం చెప్పండి బాబయ్యా! వాడి అర్ధింపు. అలాగే ఈయన భరోసా!! ఇలా వీళ్ళందరిని తప్పించుకు ముందు కెళితే, ఒరే! జేగురుపాడు వంకాయొచ్చింది, బండ పచ్చడికి బాగుంటుంది తీసుకో! వామన చింతకాయలురోయ్! పచ్చడి బలే ఉంటుంది, ఇంగువేసుకుని చేసుకుంటే. నాన్నా! అల్లదిగో అక్కడ చేమ బాగుందిరా! నీకూ,కోడలికీ ఇష్టం కదూ! ఇలా ఒక్కో కొట్టుదగ్గర ఒక్కోటి కొనిపించి బహుశః రెండు వారాల కూరలు కొనిపించేసేరు. సరే అంతతో అయిందా! సంచి బరువుతో వస్తుంటే వెలగపళ్ళ కొట్టువాడు జీడిలా పట్టేసేడు. బాబయ్యా, వెలగ పళ్ళు బాగున్నాయండి, జత ఇరవై రూపాయలండి, పాతిక జతలేస్తాను, నిలవ పచ్చడి పెట్టించండి, తవరికి అలవాటేగా! అంటూ. ఈయనేమో పుల్లగా లేకపోతే పచ్చడి నిలవకి ఆగదురా! అంటుంటే వాడు, కాయ చితక్కొట్టేసి రుచి చూడండి బాబయ్యా అంటూ! పచ్చడి పెట్టడం నీకొచ్చో లేదో తెలీదు, తిడతావేమో,ఇవెందుకు తెచ్చేరూ అని భయం. మీ కోడలువల్ల పచ్చడి పెట్టడం కాదు నాన్నా! అని నెమ్మదిగా చెవిలో ఊది బయట పడేటప్పటికి చచ్చి చెడి చాయంగల విన్నపాలయింది. సంచి బరువు చూస్తున్నారుగా, పాపం వచ్చేటప్పుడు మరెవరు పలకరించినా ముక్త సరిగా జవాబిచ్చి వచ్చేసేరు. ఇదే బాగుందనిపించి, ఇంటికి చేరేం కదా! ఆయన్ని పిలవకు!! నే వెళుతున్నా! ఆయనకేదో సద్ది చెప్పి సముదాయించు…”బుజ్జిగాడి మాట భార్యతో.

బుజ్జిగాడి భార్య నీరసపడిపోయిందా మాటతో! “అయ్యయ్యో! ఈ పెద్దాయనకేం చెప్పనూ! సంతకి తీసుకెళ్ళకుండా కొడుకెళ్ళేడంటే ఆయనెంత బాధ పడతారూ! రామరామ! ఏం చెయ్యాలో తోచటం లేదు,” అనుకుంటూ లోపలికెళ్ళింది.

ఇంతకీ మావయ్యగారెక్కడా? జపం చేసుకుంటున్నారా? బతికేనురా జీవుడా అనుకుంది పాపం!

జపం చేసుకుని వచ్చిన ముసలాయన కొడుకు ఇంట్లో లేకపోవటం గమనించాడు. టిఫిన్ పెడుతున్న కోడలికేసి సాలోచనగా చూశాడు. తప్పు చేసినదానిలా చేతులు కట్టుకుని,తలొంచుకుని నిలబడిపోయింది, మాటరాక, మావగారు టిఫిన్ చేసినంత సేపూ.

టిఫిన్ చేసిన ముసలాయన “నీ తప్పేం లేదమ్మా! నువ్వెందుకు బాధపడతావూ? చెల్లుబాకీ అయిపోయింది,” అని నవ్వుతూ బయటి కెళ్ళిపోయాడు.

చెల్లుబాకీ ఏంటో అర్ధం కాని కోడలమ్మ బొమ్మలా నిలబడిపోయింది.

శర్మ కాలక్షేపంకబుర్లు-పరితాపం.

పరితాపం.

తప్పు చేయనివారు లేరు. తప్పు చేయడం మానవ సహజం, దిద్దుకోవడం దైవత్వం.

మొన్న ఆగస్ట్ నెలలో కష్టాల్లోనే ఉన్నాం. ఆరవ తేదీ ఉదయమే ఒక మెయిల్ వచ్చింది. చూశాను,నా కళ్ళను నేనే నమ్మలేకపోయా! నిజమా!! ఎవరేనా సరదాకి చేస్తున్నారా!!! మానుతున్న గాయాన్ని కెలుకుతున్నారా అని మథన పడ్డాను. వితర్కించి చూసి నిజమని నమ్మించింది, బుద్ధి. 

ఆ మెయిలిదే.దీనిలో కొంత భాగం తీసేశాను, ఆ చిన్నారి స్వవిషయాలందులో ఉన్నందున.

“నమస్కారం శర్మ గారు,

చాల రోజుల తరువాత మీరు గుర్తొచ్చారు. కాని మీ బ్లాగ్ పేరు గుర్తురాలేదు. చాలా సేపు పదాలాను పెత్తి వెతికితే చివరికి కనిపించింది. మీ పోస్టులు చూడగానే గతం లో జరిగిన చాలా విషయాలు మనసుకి మెదిలాయి. కాని అప్పట్లో నేను మీ మనసుని కష్టపెట్టినందుకు క్షమించండి. మీకున్న అక్షర ఙానం తో అద్భుతమైన విషయలను మాకు తెలియచేస్తున్నందుకు కృతఙతలు.

నా వ్యక్తిగత విషయాలు కొన్ని మీకు చెప్పాలనిపించింది. రాస్తున్నాను.
……………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………… నాకు ఉన్న ఒక వ్యాపకం కొత్త విషయాలు తెలుసుకోవటం. నేనే రాయాలంటే ఉన్నదంతా కష్టమే. ఆ ఆలోచనల నుండి భయటకి రావడానికి నేను ఏర్పరచుకున్న వ్యాపకం మిమ్మల్ని ఇబ్బంది కలిగించినందుకు మరొకసారి క్షమాపణ అడుగుతున్నాను. ఇప్పుడు నేనే ఓ బ్లాగ్ రాస్తున్నాను. నా అనుభవాన్నే రాస్తున్నాను. అన్ని రాస్తున్నాను. గతం, వర్తమానం రెండింటిని కలిపి రాస్తున్నాను. ఎవరివి కాపీ చెయ్యటం లేదు. ఏదేమైనా ఒక తప్పు చెయ్యకుండా ఆదిలోనే హెచ్చరించినందుకు కృతఙతలు.

Thanks & Regards
Girija kandimalla

“If you want happiness for a lifetime – help the next generation.”

 

 ఒక రోజు ఆగి మరునాడుదయమే సమాధానమిచ్చాను.

విషయం గుర్తొచ్ౘి ఉండచ్చు. కొద్దిగా చెబుతా…
మూడేళ్ళ కితం నా బ్లాగులో టపాలను కొన్నిటిని ఈ చిన్నారి తన బ్లాగులో ప్రచురించుకుంది తనవిగా. నా కళ్ళ పడితే అడిగితే నన్ను తిట్టింది, పిచ్చివాణ్ణని ప్రచారమూ చేసింది. ఆ సందర్భంగా కొన్ని టపాలూ రాశాను. విషయం మరుపునా పడుతోంది కానీ, ఈ చిన్నారిని బాధపట్టెంది, ఫలితమే ఇది.

నా సమాధానం

“గిరిజగారు,

నమస్కారం.

…….మీ మెయిల్ చూసి అవాక్కయ్యను. ఇంతకాలం తరవాత నన్ను తలుచుకునే అవసరం ఎందుకొచ్చిందో చెప్పలేదు. గతం గతః.

మీ వ్యక్తిగత విషయాలు నన్ను కలవరపెట్టాయి,బాధ పెట్టాయి. అశక్తుడిని మాట సాయం చేయగలనేమో! కష్టంలో ఉన్నాను.

ఎప్పటికి మీరు ఆయురారోగ్య ఐశ్వర్య సుఖ సంతోషాలతో ఉండాలని కోరుకుంటా.

మీరు గుర్తు చేసుకుని మెయిల్ ఇచ్చినందుకు
ధన్యవాదాలు.”

చిరంజీవి గిరిజ మరల నాకిచ్చిన మెయిల్

”నమస్కారం శర్మగారు.
ఓకసారి వెనుదిరిగి చూసుకున్నాను. నా జీవితంలో జరిగిన కొన్ని సంఘటనలని నా బ్లాగ్ లో రాసుకునేటప్పుడు గతం తాలూకూ సంఘటనలు కూడా చాలావచ్చాయి…………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………….. మీరు అక్షర ఙానం ఉన్న వాణీ పుత్రులు. మీలాంటివారి ఆశీర్వచనం ఎల్లవేళ్ళలా ఉండాలని ఆశిస్తున్నాను.

Thanks & Regards
Girija kandimalla

“If you want happiness for a lifetime – help the next generation.””
చిరంజీవి గిరిజను మనసారా మరల ఆశీర్వదిస్తున్నాను.

దీర్ఘాయుష్మాన్భవ.
దీర్ఘ సుమంగళీ భవ

తప్పు దిద్దుకున్న చిరంజీవి గిరిజను మీరూ ఆశీర్వదించవలసినదిగా కోరుతున్నా! నేను కష్టాలలో ఉన్నందున వెంటనే టపా రాసి విషయం చెప్పలేకపోయినందుకు విచారిస్తున్నాను.

పరివేదన

పరివేదన

మాతా నాస్తి పితా నాస్తి
నాస్తి బంధు సహోదరః
అర్థం నాస్తి గృహం నాస్తి
తస్మాత్ జాగ్రత జాగ్రత

తల్లి లేదు,తండ్రి లేడు,బంధువులు లేరు, తోడబుట్టిన వాళ్ళు లేరు, ధనం లేదు,ఇల్లు లేదు! హెచ్చరిక! హెచ్చరిక!!

 తల్లి లేదు,తండ్రిలేడు, ఇల్లు లేదు వాకిలి లేదు, సొమ్ములేదు, అంటారేంటీ? ఎదురుగా కనపడుతున్నవి,అనుభవంలోకి వస్తున్నదంతా నిజం కాదా? మన ఎదురుగా ప్రత్యక్షంగా కనపడుతున్నవారిని, అనుభవంలోకి వస్తున్నవాటిని లేవనుకోడం ఎలా?

మానవులకున్నవి మూడు అవస్థలు. జాగ్రదావస్థ,స్వప్నావస్థ, సుషుప్తావస్థ. జాగ్రదావస్థలో సర్వము అనుభవం లోకి వస్తూనే ఉంటుంది, అన్నీ స్వానుభవంలోకి వచ్చేవే! స్వప్నావస్థలో మనసే అన్నిటిని సృష్టించుకుని వానితో కొంతసేపు గడపి, సుఖానుభవమో,దుఃఖనుభవమో పొందుతుంది, మెలకువ వచ్చిన తరవాత అదంతా కలయని తెలిసి నవ్వుకుంటుంది. ఈ అనుభవమూ నిజం కాదు, ప్రత్యక్ష,పరోక్ష ప్రమాణమూ కాదు. ఇక చివరిదైన సుషుప్తావస్థలో ఈ సృష్టి సమస్తమూ లయమైపోతుంది. ఏదీ ఉండదు. మనకి మనమే తెలియం, మెలకువ వచ్చేదాకా! అప్పుడీ తల్లి తండ్రి; ఆస్తి పాస్తి ఏమయ్యాయి? అదే దీర్ఘ నిద్ర ఐనపుడు నా తల్లి,నాతండ్రి, నాసొమ్ము,నాఇల్లు అన్నీ మనకి ఉన్నవేనా? ఇవి సర్వమూ లేనివే! అన్నీ లయమైపోయినవే! అంతా మిధ్య.  ఆ దీర్ఘనిద్ర చెందినపుడు ఇవన్నీ ఉండవు సుమా! శరీరమాద్యం ఖలు ధర్మ సాధనం, బతికియున్నప్పుడే ఈ బంధాలన్నీ, అంతా! ఇప్పుడు చదవండి శ్లోకం.

మాతానాస్తి,పితానాస్తి,
నాస్తిబంధు సహోదరః,
అర్ధం నాస్తి గృహం నాస్తి
తస్మాత్ జాగ్రత జాగ్రత. ఇదీ హెచ్చరిక.

జన్మ దుఃఖం జరా దుఃఖం
జాయా దుఃఖం పునః పునః
సంసార సాగరం దుఃఖం
తస్మాత్ జాగ్రత జాగ్రత

పుట్టుక దుఃఖ కారణం. ముసలితనం దుఃఖమే! భార్య వలన దుఃఖం, ఇది మరల మరల కలుగుతోంది. సంసారమే ఒక సముద్రం, దుఃఖ కారణం. హెచ్చరిక! హెచ్చరిక!!

పుట్టుక దుఃఖ కారణమే! తల్లి గర్భంలో, నరకం అనుభవించి ఈ లోకానికొస్తాం,( అదే గర్భనరకం) కాలం గడుస్తుంది, ఒకరికి పతిగానో సతిగానో కాలమూ గడుస్తుంది, చివరికి ముసలితనమూ మీద పడుతుంది,పులిలా. చెయ్యి కాలు కదుల్చుకోలేం, నరకం మరెక్కడో లేదు, అప్పటిదాకా అవాచ్యాలు ధారాళంగా పలికిన నోరూ పడిపోతుంది, ఏం కావాలో నోటితో చెప్పలేం, ఇదే అసలు నరకం. చూసేవాళ్ళు లేక, చేసేవాళ్ళు లేక మలమూత్రాలలో పడి కొట్టుకుంటూ బతకడం నరకం, ఇంతకంటె చావు మేలనిపిస్తుంది. ఇది దుఃఖమే కదా! చేసుకున్నవారికి చేసుకున్నంత అని సామెత, అదృష్టవంతులెపుడూ ఇతరుల చేత చేయించుకోకుండానే గట్టెక్కుతారు. ప్రత్యక్ష ప్రమాణమే! ఇదంతా ఒక సారితో సరిపోతుందా! మరల పుట్టుక,మరల చావు, మరల పుట్టుక ఈ చక్రనేమి గడుస్తూనే ఉంటుంది, అదే సంసారం అంటే, చావు పుట్టుకల క్రమం. ఇది సుమా కష్టం అనేదే హెచ్చరిక!

కామ క్రోధశ్చ లోభశ్చ
దేహే తిష్ఠంతి తస్కరాః
జ్ఞాన రత్నాపహారాయ
తస్మాత్ జాగ్రత జాగ్రత

జ్ఞానమనే రత్నాన్ని దొంగిలించడానికి శరీరం లో మాటు వేసిన దొంగలే కామ,క్రోధ,లోభాలు. హెచ్చరిక! హెచ్చరిక!!

కామ,క్రోధ,లోభ,మోహ,మద,మాత్సర్యాలనే ఆరు గుణాలు మనసులో తిష్ఠ వేసుకున్న దొంగలలాటివి. మనకు దుఃఖాలనుంచి విముక్తి కలిగే ఆలోచన కలిగినపుడల్లా, ఆ బుద్దిని హరిస్తూ ఉంటాయి, మాయలో పడేస్తుంటాయి. ఈ అంతఃశ్శత్రువులు ఎంత బాధపెడతాయో చెప్పలేం. జీవితంలో బాధ వీటితోనే! వీటి గురించి ఎంత చెప్పినా కొంత మిగిలే ఉంటుంది. ఇవి మనలో గూడు కట్టుకుని ఉన్నాయి సుమా హెచ్చరిక!

ఆశయా బద్ధ్యతే జంతుః
కర్మణా బహుచింతయా
ఆయుః క్షీణం న జానాతి
తస్మాత్ జాగ్రత జాగ్రత

జీవులన్నియు ఆశకు లోబడిపోయేవే! ఆశకు లోబడి చాలా పనులు చేస్తుంటాయి! కాని ఆయువు తరిగిపోతోందని మాత్రం గుర్తించవు. హెచ్చరిక! హెచ్చరిక!!

లోకంలో వారందరూ ఆశకు కట్టుబడిపోయేవారే! ఆశ నాలుగు రకాలు. ఆశ,పేరాశ, దురాశ,నిరాశ. ధర్మబద్ధమైన అశతో జీవిస్తే ఇబ్బందులుండవు. కాని పేరాశ కుదురుగా ఉండనివ్వదు, ఆ తరవాతది దురాశ ఇది అసలు చేరకూడదుగాని చేరిందా! ఇక చెప్పేదే లేదు. రకరకాల పనులు చేయాలనేదే ఆలోచన, తన అర్హతకు తగినది కావాలనుకునేది ఆశ. తన అర్హతకు కానిదానిని కోరుకోవడం పేరాశ. అర్హత ధర్మం తో నిమిత్తం లేక సర్వమూ నాకే కావాలనుకోవడం దురాశ. దురాశకు పోతే తామే ఉండమనే విచక్షణ నశిస్తుంది. వీటికి ఉదాహరణలు ఎదురుగా కనపడుతున్నా నమ్మలేం. ఏదో ఆశించి జరగకపోతే నిర్వేదం పొంది దిగజారిపోవడమే నిరాశ. అంతఃశ్శత్రువులు కమ్ముకొచ్చి, జ్ఞానం నశించి ఆయువు క్షీణిస్తోందని గుర్తించలేనితనం కలుగుంది. దురాశ ఆయువును తీస్తుంది. ’దురాశ దుఖానికి చోటు’ అన్నది నానుడి. ఏ సమయంలో కూడా ఆయువు గడచిపోతోందనే ఆలోచన మాత్రం రాదు. పుట్టినరోజన్న సంబరమేకాని అయువు ఒక సంవత్సరం తగ్గిపోయిందన్న విచక్షణ ఉందదు, ఇదీ హెచ్చరిక!

సంపదః స్వప్నసంకాశాః
యౌవనం కుసుమోపమం
విధుః చంచలమాయుషం
తస్మాత్ జాగ్రత జాగ్రత

సంపదలన్నీ స్వప్న సదృశాలు, యౌవనం పువ్వు లాటిది. ఆయువు మెరుపు తీగలాటిది. హెచ్చరిక! హెచ్చరిక!!

కలిగి ఉండడమే సంపదన్నది నేటి మాటే కాదు,నాటి మాట కూడా! కలిగి ఉండడం సంపదైతే అదేది? అరుదైన వస్తువులా? భూమి వగైరా ఆస్థులా? బుద్ధియా? అందరూ అనుకునే సంపద కలిగి ఉండడం అనేది చిన్నమ్మ కటాక్షమే! ఈ తల్లి కటాక్షం బహు చంచలం. కొబ్బరికాయలో కి నీరు చేరినట్టు నేడు చేరుతుంది, రేపు కనపడదు. కలలో సంపద ఇలలో కనపడనట్టు, ఇలలో సంపద కూడా స్వప్నం లో లాటిదే! ఇక యౌవనమా అదెంతకాలం? యౌవనం పువ్వు లాటిదన్నారు, అంటే పువ్వు వాడిపోయినట్టు యౌవనమూ వాడిపోతుంది. ఆయువు ఎంతకాలమో తెలియదు. హెచ్చరిక.

క్షణం విత్తం క్షణం చిత్తం
క్షణం జీవితమావయోః
యమస్య కరుణా నాస్తి
తస్మాత్ జాగ్రత జాగ్రత

క్షణం భాగ్యం, క్షణం భోగం. జీవితమే క్షణ భంగురం.యమునికి దయ లేదు. హెచ్చరిక.

జీవితం క్షణ భంగురం, అందులో భోగం క్షణమే, భాగ్యమూ క్షణమే! యముడు కరుణ లేనివాడు, అయ్యో వీడు ధర్మాత్ముడు కొద్ది కాలం ఉండనిద్దాం, వీడు దుర్మార్గుడు వీణ్ణి తొందరగా తీసుకుపోదామనుకోడు. సమయం వచ్చిన వెంఠనే ఎవరైనా సరే ఏ అవస్థలో ఉన్నా సరే వరుణ పాశం తగిలించి జీవిని తీసుకుపోవడమే ఆయన కర్తవ్యం. అందుకే ఆయనకు సమవర్తి అని పేరు. అటువంటి యముడు ఎప్పుడు వస్తాడో తెలియదు,హెచ్చరిక.

పై ఆరు శ్లోకాలలోనూ  జీవితంలో జరిగేవాటిని, జరగుతున్నవాటిని వాటిని గురించిన హెచ్చరిక చేశారు. మొత్తంగా చూస్తే జీవితం క్షణభంగురం, నీ తరవాతేమీ లేదు, నీతోనే అన్నీ ఉన్నాయి, గుర్తించు హెచ్చరిక!

నరులనుకూడా జంతువులన్నారే అనే సందేహమే కలుగుతుంది. మరొక చోట చెప్పేరు ఇలా ’జంతూనాం నరజన్మ దుర్లభం’ అని. జీవులన్నీ జంతువులే!అందులో నరజన్మ దొరకడమే గొప్ప! ఈ కింది శ్లోకాలలో క్షణభంగురమైన జీవితకాలంలో జరిగేవాటి గురించిన పరివేదన గురించి చెప్పేరు, ముందుకు సాగుదాం…

యావత్కాలం భవేత్కర్మ
తావత్తిష్టంతి జంతవః
తస్మిన్ఖ్షణే వినస్యంతి
తత్ర కా పరివేదనా

ఈ ఉపాధిలో (ఈ శరీరంతో) కర్మపరిపాకం ఎంతకాలముందో అంతకాలమే మానవులు జీవిస్తారు. కర్మ పూర్తైన మరుక్షణం మరణిస్తారు. ఇది సర్వ సహజం, దాని గురించిన పరివేదన వద్దు.

ఎవరు చేసిన కర్మ వారనుభవించకా ఏరికైనా తప్పదన్నా! ఇది గంజాయి దమ్ము కొట్టిన బైరాగి పాట కాదు, సత్యం. మానవులు మూడు కర్మలతో ఉంటారు. సంచితం,ప్రారబ్ధం,ఆగామి. ఒకటి పుట్టుకతో కూడా తెచ్చుకున్న మూట. రెండవది ఈ జన్మలో పోగిచేసుకున్న మూట. ఇక మూడవది జీవితాంతానికి ఉండిపోయిన నిలవ, మరుజన్మకి తోడొచ్చేది. జన్మ రాహిత్యం కావాలంటే మూట ఉండకూడదు, దాన్ని సాధించడం అంత తేలిక కాదు! పుణ్యమో పాపమో ఎంతో కొంత సంచిమొదలు తప్పదు. నిలవలేక సంచి దులిపేస్తే, అది సాధిస్తే పరమ పదమే! జన్మ రాహిత్యమే! ఈ ఉపాధిలో అంటే ఈ శరీరంతో చేయవలసిన పని పూర్తైన వెంటనే, ఈ శరీరం నశిస్తుంది, దానికి పరివేదన ఎందుకు?

ఋణానుబంధ రూపేణా
పశు పత్ని సుతాదయః
ఋణ క్షయే క్షయంయాంతి
తత్రకా పరివేదనా.

ఎంత ఋణానుబంధం ఉన్నదో అంతకాలమే పశువుగాని,పత్నిగాని,సుతులు మొదలైనవారు మనతో ఉంటారు. మనతో ఋణానుబంధం పూర్తికాగానే వెళిపోతారు. పరివేదన ఎందుకు?

పశువులు,పత్ని,సుతులు మొదలైనవారంతా ఋణానుబంధం ఉన్నంత కాలమే మనతో ఉంటారు. ఈ ఋణం మనకి వారుగాని, వారికి మనంగాని ఉన్న ఋణం తీరిన తరవాత వారి దారిన వారు చెల్లిపోతారు. ఇది ఎంతకాలం తెలియదు. ఎవరు ఎవరికి బాకీ తెలియదు. మన సంతానమంతా, మనకి బాకీదార్లు. అందుకే పెద్దలు పిల్లల చేతినుంచి డబ్బు తీసుకోడానికి ఒప్పుకోరు, పక్కన ఉంచమంటారు. ఈ బాకీ లు ఏ రకమైనా కావచ్చు. కొంతమంది మంచిమాట చెప్పి కూడా తిట్లు తింటుంటారు. ఇలా మంచిమాట చెప్పేవారంతా బాకీ దార్లు. వారు అలా మంచిమాటలు చెప్పి హెచ్చరిక చేయక మానలేరు. కాలంతో బాకీ తీరిపోతుంది, ఆ తరవాత ఇలా మంచిమాట చెప్పేవారు జీవితంలో దొరకరు. ఇలా చెల్లిపోయినవారి గురించిన పరివేదనేలా?

పక్వాని తరుపర్ణాని
పతంతి క్రమశో యథాః
తధైవ జంతవః కాలే
తత్ర కా పరివేదనా

ఎండిన ఆకు ఎలా చెట్టునుండి రాలిపోతుందో అలాగే కాలం పూర్తైన వారు రాలిపోతారు, పరివేదన ఎందుకు?

చెట్టున ఆకు పుడుతుంది,పెరుగుతుంది,పండుతుంది, రాలిపోతుంది. అన్ని ఆకులూ ఒక సారి పుట్టవు, అన్ని ఆకులూ ఒక సారి రాలిపోవు. క్రమంగా అనగా అవి పుట్టిన క్రమంలో పండి రాలిపోతుంటాయి. ఇది సృష్టి క్రమం. అప్పుడప్పుడు దీనికి విరుద్ధంగానూ జరుగుతుంటుంది, ఇదీ సృష్టిలో భాగమే. పచ్చికాయ బద్దలైపోయినట్టంటారు, ఇది అసహజమే ఐనా కర్మ పరిపాకం పూర్తైపోతే ఇలాగే జరుగుతుంది. ఇది నిత్యం జరిగేది, అలాగే మానవులలోనూ జరిగేదానికి పరివేదన ఎందుకు చెందుతారు?

ఏక వృక్ష సమారూఢాః
నానాజాతి విహంగమాః
ప్రభతే క్రమశో యాంతి
తత్ర కా పరివేదనా

ఒక చెట్టు మీదకు రాత్రి వసతికోసం వివిధ జాతి పక్షులు చేరతాయి. ఉదయం కాగానే దేని దారిన అది వెళిపోతుంది. ఇలా జరిగితే దాని గురించిన పరివేదన ఎందుకు?

ఒక చెట్టు మీద నానా జాతి పక్షి సమూహం తలదాచుకున్నట్టుగా ఈ భూమి పైకి జనులు పుడుతుంటారు. తెల్లవారగానే ఏ పక్షి ఎటుపోయేది తెలియదు. అలాగే మానవులు పుడతారు, పెరుగుతారు, అనుబంధాలు,బంధుత్వాలు ఏర్పరచుకుంటారు, చివరగా నశిస్తారు. వారి తరవాత ఈ సమస్త లోకమూ ఏమయింది? నిత్యమూ జరిగేది, తప్పించలేనిది, తప్పించుకోలేనిది, దీనిగురించి పరివేదనేలా?

ఇదం కాష్టం ఇదం కాష్టం
నద్యం వహతి సంగతః
సంయోగశ్చ వియోగశ్చ
కా తత్ర పరివేదనా

రెండు కర్రలు నదిలో కొట్టుకుపోతున్నాయి, కొట్టుకుపోతూ కొంత సేపు కలిసున్నాయి, మరి కొంత సేపటిలో విడిపోయాయి. ఈ సంయోగ వియోగాల గురించిన పరివేదనేలా?

ఈ శ్లోకం భార్యభర్తల గురించి సంకేతంగా చెప్పినదే! ఒక అమ్మాయి,ఒక అబ్బాయి వేరు వేరు కుటుంబాలలో జన్మిస్తారు. వీరిద్దరు జీవితమనే నదిలో కలుస్తారు. కొంతకాలం కలిసి బతుకుతారు. కాలం సమీపించడంతో ఒకరు కైవల్యం చెందుతారు, మరొకరు ఉండిపోతారు మరికొంతకాలం. ఇది సహజం మరియు సృష్టి క్రమం.

ఇందులో  వేదన ఉండదని చెప్పలేదు. వేదన పడవద్దనీ చెప్పలేదు. సృష్టి సహజంగా వేదన తప్పదు. అందునా ఇద్దరు ఏభయి ఆ పైన సంవత్సరాలు కలిసి జీవించిన వారిలో ఒకరు జారిపోతే మరొకరు వేదన పొందక ఎలా ఉండగలరు? సహజమైన వేదనను అడ్డుకోలేం. దానిని అనుభవించవలసినదే! మరి పరివేదన పనికిరాదన్నారు. వేదన కి పరి వేదన కి తేడా ఉంది. వేదన సహజాతం దానిని అనుభవించాలి, పరి వేదన అలాకాదు, మనం తలుచుకుని తలుచుకుని వేదన చెందడాన్నే పరివేదన అంటారు. ఈ పరివేదన పనికి రాదన్నారు. సహజం గా జరిగే వియోగానికి సహజమైన స్పందన కావాలి కాని అసహజమైన పరివేదన పనికిరాదన్నారు. ఈ సూక్ష్మాన్ని గ్రహించగలిగితే….

 హెచ్చరికలొక క్రమంలో చెప్పేరు, సంపదలు,యౌవనం,అనుభవం ఎలా ఉంటాయో, సంయోగ వియోగాలు ఎలా జరుగుతాయో, ఎంత బాధాకరంగా ఉంటాయో చెప్పేరు. వారు చెప్పిన దానిలో అసహజంగాని మిట్ట వేదాంతం కాని లేవు. ఇది సహజం, సృష్టి క్రమం సుమా! ఏడిస్తే పోయినవారు తిరిగొస్తారా? రాగలరా? సాధ్యమా? సృష్టి క్రమం ఇలాగే జరుతుంది, వేదన తప్పదు, పరివేదన పడకు అన్నారు.

మానవులలో చాలా రకాల బంధుత్వాలున్నాయి, కాని భార్యాభర్తలది ప్రత్యేక బంధం, ఇటువంటిది మరొకటి లేదు. అందుకే వీరిగురించి మాత్రమే ప్రత్యేకంగా ఉదహరించి చెప్పేరు. దంపతులిద్దరూ ఒకసారి పోరు, ఎవరి సమయమొస్తే వారు జారిపోతారు, రెండవవారు మిగిలిపోతారు,కొంతకాలం, ఒంటరిగా. ఇది అందరు భార్యభర్తలకీ జరిగేదే! ఇది సహజ పరిణామం,సృష్టి క్రమమమని చెప్పి ఓదార్చడమే  లక్ష్యం.

కొద్దిమాటలలో  భావం నాకిలా అనిపించింది.

ఈ ఉపాధిలో ఉన్నంతకాలమే తల్లి,తండ్రి మరి ఇతర బంధాలూ, కన్ను మూస్తే ఏమీ లేదు సుమా! చావుపుట్టుకలనే సంసారసాగరాన్ని తరించడం కష్టం. అంతఃశ్శత్రువులు మన ప్రయత్నాన్ని అడ్డుకుంటూనే ఉంటాయి, జీవితం చిన్నదనే జ్ఞానాన్ని మరుగు పరుస్తుంటాయి,ఆశలో కొట్టుకుపోయేలా చేస్తాయి. అనంతకాలంతో పోలిస్తే మన జీవితకాలం చాలా చిన్నది, ఈ చిన్న జీవితకాలంలో యౌవనం,సంపద ఎంతటివి? ఎంతకాలంవి? అందుచేత జీవితం క్షణభంగురం సుమా జాగరత అనేదే హెచ్చరిక. ఇక తరవాత, మానవుల కర్మ పరిపాకం పూర్తయేదాకా భూమి మీద ఉంటారు. మరికొంతమందితో ఋణమూ, అనుబ ంధమూ కలిగుంటారు. చెట్టున పుట్టిన ఆకులు కాలవశాన పండిరాలినట్టూ, ఒక చెట్టును రాత్రికి ఆశ్రయించుకున్న పక్షులు ఉదయానికి నలుదిక్కులా చెదరిపోయినట్టూ మానవులు చెదరిపోతుంటారు, కాలగతిలో కలసిపోతుంటారు. ఇలాగే ఇద్దరు యువతీ,యువకులు ఒక చోట చేరి కుటుంబం ఏర్పరచుకుంటారు, కాలం గడుస్తూ ఉంటుంది, నా ఇల్లు,నాభార్య, నా డబ్బు, ఇలా చాలా అనుబంధాలూ ఏర్పడతాయి. కాలం చెల్లి ఈ ఇద్దరిలో ఒకరు చెల్లిపోతారు, ఇదిసృష్టిక్రమం,సహజం. ఇలా సహజంగా జరిగేదానికి పరివేదన పడకండి. ఇదీ  మాట.

ఇది నిజమైన ఓదార్పు.