శర్మ కాలక్షేపంకబుర్లు-సెలవా?

సెలవా?

55 ఏళ్ళ కితం మాట. ఉద్యోగంలో చేరినప్పుడు సంవత్సరానికి 12 casual leaves  లు,  11 పని చేసిన రోజులకో Earned leave అలాగే 22 పని చేసిన రోజులకి ఒక రోజు Half pay leave ఇచ్చేవారు. ఆ తరవాత కాలంలోcasual leaves 15 చేసేరు. Optional holidays అని జాబితా ఇచ్చేరు, ఆరు ఎన్నుకోవాలి, శలవివ్వచ్చు, లేదా డ్యూటీ వెయ్యచ్చు, ప్రభువుల చిత్తమే, వారి అవసరమే.మాది 365 రోజుల ఉద్యోగం, అందునా రోజుకి 24 గంటలలో ఎప్పుడో ఒకప్పుడు ఉద్యోగం చెయ్యాలి, ఖాళీ ఉంది కదా అని చెప్పకుండా ఊరొదిలిపోకూడదు, చెప్పకుండా పోతే నేరం.

మొదట్లో కొన్నాళ్ళు వారాంతపు శలవూ ఇచ్చేవారు కాదు, ఆ రోజు పని చేసినందుకు అదనంగా డబ్బిచ్చేవారు. పండగ లేదు, పబ్బం లేదు, శలవులేదు, ఊరందరికీ శలవు, మేం మాత్రం ఉద్యోగం చేసేవాళ్ళం.ఆ తరవాత కాలం లో వారాంతపు శలవిచ్చేవారు కాని చెప్పకుండా ఊరు వదలిపోడానికి లేదు. చెబితే వద్దంటే మానెయ్యాలి, ప్రయాణం. ఉద్యోగం చేసే ఊళ్ళో ఉన్న ఇంటి అడ్రస్ ఇవ్వాలి,ఆఫీసులో, ఇంతకీ ఉద్యోగం ఏంటనుకున్నారు? టెలిఫోన్ ఆపరేటరు. కొత్తలో గొప్పగా అనిపించేది, ఆ తరవాతి రోజులలో ఉద్యోగం పెరిగితే, పెళ్ళాంతో సినిమాకి వెళితే చెప్పి వెళ్ళాలి, ఏ సినిమా హాల్లో, ఏ క్లాసులో ఉన్నదీ చెప్పాలి. మధ్యలో కబురొస్తే, అదేం చిత్రమో కాని ఇలా సినిమాకెళ్ళిన రోజునే ఖచ్చితంగా కబురొచ్చేసేదీ, ఏదో కొంప మునిగినట్టు, అప్పటికప్పుడు బయలుదేరిపోవాల్సిందే. అప్పుడు చూడాలి ఆవిడ ముఖం… చూడ్డానికే భయమేసేది…. కొత్తగానూ వింతగానూ ఉందికదూ మీకు, కాని ఇది నిజం.  సైన్యంలో ఆపరేషన్ రెడీ పాయింట్ ORP అని ఉంటుందిట, అక్కడున్నవారు ఆ క్షణంలో శత్రువుని ఎదుర్కోడానికి సిద్ధంగా ఉంటారంటారు, మాదీ అలాటి బతుకే నాటి రోజుల్లో, అదే తంతి తపాలా శాఖలో టెలికం ఉపశాఖ.

కేజుయల్ లీవ్ కాలంటే ముందు దరఖాస్తివ్వాలి,కారణాలూ చెప్పాలి, మిగిలినవారు దొరకాలి, ఓవర్ టైమ్ వెయ్యాలి,వాళ్ళకి, ఆ తరవాతి మాటే… ఇక ఇ.ల్ అయితే ముందుగా దరఖాస్తు చేసుకుంటే ఇచ్చేవారు కాని దానికీ లక్ష తొంభయి ప్రశ్నలు… పెద్ద ఊళ్ళలో వాళ్ళకి కొంత బాధలు తక్కువేమో కాని పల్లెటూరి వాళ్ళకి ఇది నరకమే, అన్నిరోజులు పని చేసేందుకు పల్లెటూరు ఎవడూ వచ్చేవాడు కాదు, deputation. అంతెందుకు నేను పెళ్ళి చేసుకోడానికి ఒక రోజు కేజుయల్ లీవ్ ఇచ్చారు. దానికితోడు ఒకరోజు రాత్రి ఉద్యోగం చేసి పెళ్ళికెళ్ళి మరునాడు పెళ్ళి చేసుకుని మూడవనాడు సాయంత్రం నాలుగు గంటలకి ఉద్యోగానికిపోయిన ఘనత కల చరిత్ర నాది. అందుకే ఇల్లాలికి మరీ లోకువా! ఉద్యోగం పెరిగాకా, ఇంట్లో ఫోన్ మోగితే చాలు రాత్రిపూట, “మీ పెద్దపెళ్ళాం పిలుస్తోంది, వెళ్ళండి, వెళ్ళండి, లేకపోతే ఆవిడకి కోపం రాగలదు” అని ఎగతాళీ చేసేది. దానికి “అవునోయ్! ఆవిడ కరుణించబట్టే నాలుగు మెతుకులు తింటున్నాం, ఎంతయినా చిన్నిల్లు అంటేనే మక్కువకదా” అని అంటే “కబుర్లు మాత్రం బాగానే చెబుతారు” అనేది. అలా రాత్రి పగలు లేని ఉద్యోగాలు వెలగబెట్టి సాధించినదేం కనపడలా! ఏదో చేసేం అన్న తృప్తి తప్పించి. ఈ ఇ.ల్ లెక్కలు చిక్కుగా ఉన్నాయని ఆ తరవాత రోజుల్లో సంవత్సరానికి ముఫైరోజులు Earned leave దానిలో 15 రోజులు జనవరిలోనూ 15 రోజులు జూలైలోనూ ఇచ్చే ఏర్పాటు చేశారు. ఇంత కష్టం ఉన్నా శలవుకి, ఒక బ్రహ్మాస్త్రం ఉండేది, అదే sick, అనారోగ్యం సర్టిఫికట్ పెట్టి Earned leave తీసుకునేవాళ్ళం. దీనికీ ఇబ్బంది ఉండేది, సెకండ్ మెడికల్ ఒపినియన్ అని పంపేవారు, అక్కడికిపోయి ఆ మెడికల్ బోర్డ్ వారికి ఉన్న సంగతి చెప్పుకుంటే మరో పది రోజులు శలవివ్వాలని రాసిపారేసేవారు. ఎలా అయితేనేం కాని చివరికి మాత్రం నావి 600 రోజుల Half pay leave పోయింది,వాడుకోడానికి వీలు లేక. అంతకు ముందురోజుల్లో ఫర్ లాఫ్ లీవ్ ఉండేదట అంటే నవ్వుతాలికి శలవు తీసుకోడం…మరో రకం శలవుండేది Special casual leave సంవత్సరానికి 20 రోజులు, మాదాకా ఎప్పుడూ రాలేదు, యూనియన్ నాయకులు వాడుకునేవారు.ఒక శలవుతో మరో శలవు కలిపితీసుకోడానికి లేదు అన్నీ గుంట చిక్కులే.

“ఏంటీ శలవులమీద పడ్డారూ” అంటూ వచ్చారు మా సత్తిబాబూ,సుబ్బరాజూ…

“రాహుల్ బాబు శలవుపెట్టేడంటే”…… అన్నా..

“అన్నట్టు సత్తిబాబూ! మన చిన్నబాబు శలవెందుకుపెట్టేడంటావ్, ఎక్కడికెళ్ళేడంటావ్?,” అని ఆరా తీశాడు, మా సుబ్బరాజు. దానికి మా సత్తిబాబు

“వయసా నలభై దాటిపోయింది, చేసినది, చెయ్యగలది లేదనీ తేలిపోయింది… దేశపాలనకు వారసుడిని కనాలనే పనిలోకాని పడ్డాడేమోనయ్యా” అని ముక్తాయించాడు

మా సుబ్బరాజు మరో మాటన్నాడు కాని నాకే చెప్పడానికి…..