శర్మ కాలక్షేపంకబుర్లు-పోట్లాట

పోట్లాట

పోట్లాట అంటే ముందు గుర్తొచ్చేది గజకఛ్ఛపాలదే,గజము అనగా ఏనుగు, కఛ్ఛపము అనగా తాబేలు, ఎందుకంటే అవి అంత దీర్ఘకాలం, భీకరంగా పోట్లాడుకున్నాయి, చివరైకేమయ్యాయో చూదాం, కరి మకరిపోరుకదా అని అనుమానం రావచ్చు, అది వేరు,ఈ కతేంటో చూదాం.
(భారతం నుంచి)

వినత, కద్రువ, కశ్యపుని భార్యలు, ఆయన ప్రజాపతి. సంతానం కావాలని కశ్యపుని కోరేరు, అందులో కూడా వినత ఇద్దరు బిడ్డలనూ, కద్రువ అనేక మందిని కోరింది. అలాగే అనుగ్రహించారు, కశ్యపుడు. వినత రెండు గుడ్లు పెట్టింది, కద్రువ అనేక గుడ్లు పెట్టింది. కద్రువ పెట్టిన గుడ్లు పగిలి పిల్లలు సర్పాలుగా వస్తున్నాయి. వినత గుడ్లు అలాగే ఉంటే, ఒక గుడ్డు చిదిపితే తొడలు లేకుండా కుర్రవాడు జన్మించాడు. సమయం పూర్తికాకుండా అండాన్ని చిదిపినందుకు తల్లిని ” సవతికి దాసివవుతావని శపించి, రెండవాదానిని అలాగే ఉంచితే బలవంతుడైన కొడుకు, దాస్య విముక్తి చేసేవాడు కలుగుతాడని” చెప్పి, తాను అనూరునిగా, సూర్యునికి రథ సారథిగా వెళిపోయాడు.

వినత, కద్రువలు ఒక రోజు సముద్రపు ఒడ్డుకు వెళ్ళేరు. అక్కడ ఉఛ్ఛేశ్వరాన్ని చూశారు. అది ఇంద్రుని గుర్రం, చాలా తెల్లగా ఉంటుంది. కద్రువ వినతతో ‘ఆ గుర్రం అంతా తెల్లగానే ఉందిగాని తోక నల్లగా ఉంది’, అంది. వినత ‘కాదు, గుర్రం అంతా తెల్లగానే ఉంది’ అని చెప్పింది. ఇది విన్న కద్రువ, ‘కాదు తోక నల్లగా ఉంది, పందెం’ అంది. ఇద్దరికి పంతం వచ్చేసింది. మరునాడు మళ్ళీ చూద్దామనీ, తోక నల్లగా ఉంటే వినత కద్రువకి దాస్యంచెయ్యాలని, లేక తోక తెల్లగా ఉంటే కద్రువ వినతకి దాస్యం చెయ్యాలని పందెం కాచుకున్నారు. మర్నాడొచ్చారు, చూశారు, గుర్రం తోక నల్లగానే కనపడింది. వినత కద్రువకి దాస్యం చెయ్యాల్సి వచ్చింది.

తెల్లగా ఉండవలసిన తోక నల్లగా ఎలా కనపడిందని కదా అనుమానం కదా, ముందురోజు రాత్రి ఇంటికిపోయిన తరవాత కద్రువ, తన కొడుకులైన పాములతో పందెంగురించి చెప్పి, గుర్రం తోక నల్లగా కనపడేలా చేయమని కోరింది. బుద్ధిమంతులైన కొడుకులు ’అలా కూడదని’ తల్లికి చెబితే, కద్రువ కోపించి, కొడుకులను, ’జరగబోయే సర్పయాగంలో పడి నశిస్తార’ని శాపం ఇచ్చింది. నాగులలో ఒకడైన కర్కోటకుడు పోయి ఆ గుర్రం తోక కి చుట్టుకుని ఉండగా, వినత కద్రువలు చూశారు. గుర్రం తోక నల్లగా కనపడింది. వినత కద్రువకు దాసి అయింది. వినత పెట్టిన రెండవ గుడ్డు పగిలి గరుడుడు జన్మించాడు. గరుడుడు తల్లితో పాటుగా కద్రువకి, ఆమె సంతానానికి దాసుడైపోయాడు. కద్రువ సంతానాన్ని రెక్కలపై ఎక్కించుకుని విహారానికి తీసుకు వెళుతుండేవాడు.

వినత సంతానం, అనూరుడు (సూర్యును సారథి ), గరుడుడు. ఇక కద్రువ సంతానం పాములు, కర్కోటకుడు, తక్షకుడు మొదలైనవారంతా.

తమ దాస్య విముక్తి ఎలా అని, ఏంచేస్తే దాస్య విముక్తి కలుగుతుందని గరుడుడు కద్రువ సంతానన్ని అడిగితే, అమృతం తెచ్చి ఇస్తే దాస్య విముకులవుతారంటే, తల్లికి చెప్పి, అమృతం తేవడానికి ఈ బలం చాలదు కనక, నాకు బలమైన ఆహారం చెప్పమన్నాడు. వినత, ‘నిషాద గణాలు చాలా ఉన్నాయి, అవి అన్నీ, లోకానికి అపకారం చేస్తున్నాయి, వాటిని తిని బలం చేకూర్చుకో’మని చెప్పింది. ‘నువ్వు ఇలా తింటుంటే బ్రాహ్మణుడెవడేనా తగిలితే మాత్రం తినకు సుమా’ అని చెప్పింది. ‘మింగబోయేవాడెవరో ఎలా తెలుస్తుందని’ అడిగాడు గరుడుడు. ‘నువ్వు మింగబోయేవాడు గొంతులో చేరినపుడు మంటపుడితే వాడు బ్రాహ్మణుడు, వాడిని మింగకూ’ అని చెప్పింది. గరుడుడు నిషాదుల్ని తినడం ప్రారంభించాడు, ఒకసారి గొంతు మండింది, ‘ఎవర్రా నీవూ’ అని అడిగితే ‘నేనొక బ్రాహ్మణుడిని’ అని చెప్పేడు, ‘ఐతే బయటికిరా’ అంటే, ‘నాతోపాటు నా నిషాద భార్య కూడా ఉంది’ అన్నాడు. ‘సరే ఐతే ఇద్దరూ బయటికి వచ్చేయండని’ వారిని వదిలేశాడు. నిషాదుల్ని తిన్నా గరుడునికి ఆకలి తీరక తండ్రి తపస్సు చేసుకుంటుంటే అక్కడికిపోయి, ‘అమృతం తేవడానికి వెళుతున్నాను, దాస్య విముక్తికి, నిషాదుల్ని తిన్నా ఆకలి తీరలేదు, నాకు బలమైన ఆహారం ఏదో చెప్పు తండ్రీ’ అని అడిగాడు. దానికి కశ్యపుడు గరుడునితో

విభావసుడు, సుప్రతీకుడు అన్నదమ్ములు. అన్న పిత్రార్జితం ఆస్తి పాస్తులు అనుభవిస్తుంటే తమ్ముడు నాకు భాగం పంచి పెట్టమని అడిగాడు. కోపించిన విభావసుడు తమ్ముని (గజము)’ఏనుగవు కమ్మని’ శపించాడు, తమ్ముడు ప్రతిగా ‘నీవు కఛ్ఛపమగుదువుగాక’ అని శాపమిచ్చాడు. వీరిద్దరూ దగ్గరలోని అడవిలోనూ, నీటి కొలనులోనూ ఉంటూ, పూర్వ వైరాన్ని మరువక నిత్యమూ కలహిస్తూనే ఉండేవారు. ‘వారిద్దరిని ఏకకాలంలో పట్టుకుని భుజించ’మని చెప్పేరు కశ్యపుడు.

గరుడునికి సంబరమైంది. మడుగు దగ్గరకిపోతే గజము, కఛ్ఛపము పోట్లాడుకుంటున్నాయి. గరుడుడు ఒక కాలితో ఏనుగును, మరొక కాలితో తాబేలును పట్టుకున్నాడు, రివ్వున ఎగిరిపోయాడు. ఒక మహా వృక్షం కొమ్మ మీద కూచున్నాడు. ఆ కొమ్మ పెళ ఫెళా విరిగింది. ‘అమ్మో’ అని కంగారుపడ్డాడు, కారణం, ఆ కొమ్మని ఆశ్రయించుకుని వాలఖిల్యులు తపస్సు చేసుకుంటున్నారు. వాలఖిల్యులు అంగుష్ట మాత్రులు, అనగా బొటనవేలంత ఉంటారు. వీరు తపశ్శాలులు, ఆకొమ్మకి తలకిందులుగా వేలాడుతూ తపస్సు చేసుకుంటున్నారు. ఇప్పుడు వీరికి తపోభంగం కాకుండా ఉండేందుకు, గజ కఛ్ఛపాలను కాలి గోళ్ళతో పట్టుకుని, విరిగిన కొమ్మను కింద పడనివ్వకుండా ముక్కున పట్టుకుని, గరుడుడా కొమ్మతో కశ్యపుని వద్దకు వచ్చాడు. చూసిన కశ్యపుడు వాలఖిల్యులను, ఆ కొమ్మను వదలి వెళ్ళమని కోరాడు. వాలఖిల్యులు కశ్యపుని కోరిక మన్నించి హిమాలయాలకు వెళ్ళేరు, కొమ్మ వదలి. అప్పుడు గరుడుడు ఆకొమ్మను హిమాలయాలలో ఒక చోట సురక్షితంగా దించి, గజ కఛ్ఛపాలను ఒక కొండకొమ్మున ఉంచి, కూచుని భోజనం చేసి, ఇంద్రుని పైకి యుద్ధానికిపోయి, చిత్తుగా ఓడించి, అమృతం తెచ్చి, దర్భలపై ఉంచి, కద్రువకి అంద చేశాడు. కద్రువ తన సంతానాన్ని స్నానం చేసివచ్చి అమృతం తాగమంది. వారు స్నానానికిపోగా, ఇంద్రుడు వచ్చి అమృత కలశాన్ని పట్టుకుపోయాడు. పట్టుకొచ్చి ఇవ్వడం దాకానే షరతు కనక, ఆ షరతు తీరింది కనక, వినత స్వతంత్రురాలయింది. స్నానం చేసి వచ్చిన వారికి అమృతం కనపడలేదు, అక్కడ దర్భలపై కొద్ది బిందువులు పడితే వాటిని నాలుకతో నాకేరు, కద్రువ సంతానం, అందుకే పాముల నాలుక చీలి రెండుగా ఉంటుందంటారు.

కథ చాలాపెద్దది, ఉప కథలతో. మరిప్పుడు ఫలశ్రుతి చెప్పుకుందాం 🙂

1.అసూయచే, వినత తన అండాన్ని తనే చిదుపుకుని, శాపం పొందింది, కొడుకుచేతనే.
2.సవతిని దాసిని చేసుకోవాలనే కోరికతో కొడుకులకే శాపమిచ్చింది కద్రువ, దురాశ ఎంత చెడ్డది!
3.దాస్యం ఎంత హీనంగా ఉంటుందో గరుడుడు చెబుతాడు.
4. కార్య సాధనకు పూనుకునేవాడు ఎలా చేయాలో గరుడుని చూసి తెలుసుకోవచ్చు,పని చేసేందుకు తగిన బలం చేకూర్చుకోవాలనుకుని ప్రయత్న పూర్వకంగా సంపాదించుకున్నాడు, కష్టాలను ఓర్చి.
5.ఉప కథలో బ్రాహ్మణుడితో పాటు అతని ప్రియురాలు కూడా కాపాడబడింది. మంచివాడితో ఉంటే మంచి జరుగుతుంది, ఒకప్పుడు కష్టం వచ్చినా.
6. వాలఖిల్యులకి బాధ కలగకుండా తండ్రి వద్దకు తెచ్చి వారిని ఆకొమ్మ విడిచిపొమ్మని తండ్రి చేత చెప్పించగలిగిన చతురత గరుడునిది.
7. ఏ గొడవకైనా మూలాలు కాంతా కనకాలలోనే ఉంటాయి. అన్నదమ్ములిద్దరూ పిత్రార్జితం పంచుకుతింటే బాధ లేకపోయేది, అన్న దురహంకారం ఇద్దరికి చేటు తెచ్చి, శాపాలిచ్చుకుని మరుజన్మలో కూడా దెబ్బలాడుకున్నారు, చివరికి గరుడునికి ఆహారమయ్యారు. దీర్ఘకాలపు కోపమూ, శత్రుత్వమూ పనికిరావు. అలా చెస్తే ఇద్దరూ నాశనమవుతారు కదా!
8. తనపని అయిపోయిందని ఆ కొమ్మను ఎక్కడపడితే అక్కడ వదిలేయలేదు గరుడుడు, తన చర్యలవల్ల ఇతరులకు హాని జరగరాదనే గరుడుని ఆలోచనా, ఆచరణా గొప్పవి, అనుసరించతగ్గవి.
9.ఇంద్రునితో యుద్ధం చేస్తే, యుద్ధంలో ఇంద్రుడు లొంగి అమృత కలశం ఇచ్చాడు, కలశం తెచ్చి కద్రువకిచ్చి, దాస్యం విముక్తి పొందాడు. రక్షణలేని అమృత కలశాన్ని ఇంద్రుడు మరలా పట్టుకుపోయాడు, మోసంతో వినతను దాసిగా చేసుకుంటే మోసంతోనే విముక్తీ పొందినట్లయింది., అందుకే మోసంతో సంపాదించినదేదీ నిలవదు!

ఈ కథ ఇప్పటికి నిత్యనూతనమే! దీనిని ఎప్పుడు, ఎక్కడ,ఎలా,ఎందుకు కావాలంటే అలా అన్వయించుకోవచ్చును, ఫలితాలతో సహా 🙂  ఇదీ ఒక ఆటే, దీనికీ నియమాలున్నాయన్నారు,పెద్దలు. నేటి కాలంలో నియమాలతో పనిలేనిదే పోట్లాటట……